Weer Ruuz & Steff

Try sliep. Nu nog maar lichtjes en hij voelde beweging rond om zich en daarna een harde vloer. En hij opent langzaam zijn ogen terwijl hij de aanwezigheid van witten magie voelde. En hij keek rond hij was in een kamer zonder ramen...en hij kwam wat rechter maar was nog wat suf

Rin was nu weer bij Mary die even naar zijn schouder keek. Hij was tegen Try opgebotst, en hij moest zeker zijn dat de wond niet erger was geworden. Mary stelde hem gerust dat er niks mee was gebeurt. Rin knikte dankbaar en ging toen naar de kamer waar Try lag, om te kijken of hij wakker was.

try stond wankelig recht toen en zat vermoed te frunniken aan de handboeien die hij maar niet los kreeg...ook niet met magie, en zijn polsen waren er wat rood van maar hij stot met frunniken als hij voetstappen hoorde en hij ging nog verder weg van de deur dan hij al was, hij dacht er nog niet aan om die magie aan te raken de laatste keer tot hij iets wat leek op witte magie had aangeraakt was hij minstens een dag of langer van de wereld geweest.

Rin kon horen dat Try wakker was doordat iets in de kamer wegschoof van de deur. Hij stak de sleutel in het slot en opende de deur. Hij ging de kamer in en sloot de deur weer af. Hijzelf kon door het schild heen, omdat het door hem was opgeroepen. Rin keek naar zijn broer en liep toen naar hem toe. Hij bleef voor hem staan. 'Waarom zit je bij de Black Moon?'

Try kee zijn broer kwaad aan, je kan wel duizende dingen vragen en je komt met die vraag...trouwens ik kan jou de zelfde vraag stellen, wat doe jij in deze bende, en haal die stome dingen af, zegt try wat verhit die zich alles behalve op zijn gemak voelde.

Rin ging op zijn hurken zitten voor zijn broer en keek hem ijzig aan. 'Ik ben de leider, Try. En ik hoor zulke dingen te vragen... Wat er vroeger is gebeurt, interesseert me niet meer, net zomin als wat er met jou is gebeurt na het ongeluk.'

Try´s ogen vernouwde zich nu meer, de eerste 2 dingen kon hij in komen maar de dingen die hij erna allenmaal zei had hij niet verwacht uit zijn mond. moet je dat er nog even in vrijven, en tuurlijk intreseert het je niks....waarom dood je me dan niet meteen want als het om de bendes gaat zal je niks maar dan ook niks uit mijn mond horen, barst hij kwaad los en hij liet zich op zijn rug vallen en trapt met bijde voeten rin zo hart als hij kon.

Rin had het best moeilijk met alles achter een stalen en ijzig gezicht verbergen, maar hij moest wel. Als hij toe gaf kon dat hun levens in nog meer gevaar brengen. En dat had Rin liever niet. Rin pakte zijn broer's schouders vast en duwde hem zo op zijn rug tegen de grond, zodat Rin uit het bereik van Try's benen zat. 'Dat weet ik.' Zei Rin toen zachtjes. Zijn haar viel over een van zijn ogen, en het oog dat zichtbaar was stond... ijzig, gespannen, droevig, kwaad, eigenlijk alles behalve gelukkig.

try keek met groten ogen naar rin terwijl hij niks kon aangezien zijn handen geboeidwaren en onderzijn rug lagen en zijn rug die weer op de grond lag en op de plaats werd gehouden door rin, en met zijn voeten kon hij ook niet aan hem. wat moet je van me, vraagt hij dan maar hij kon nu geen kant op dan kon je het beste vragen stellen en zelf zo weinig mogelijk beantwoorden.

'Waarom...?' vroeg Rin toen en keek nu naar de grond, niet naar Try. 'Waarom was het zo afgelopen?' Elke dag werd hij herrinert aan die ene gebeurtenis waarbij ze elkaar bijna dodelijk verwondden, doordat zijn schouder zo'n pijn deed. Elke dag keek hij naar die inktzwarte plek, en dacht hij weer terug. Hij wou dat dit hoofdstuk nu gelijk werd afgesloten, en het maakte hem niet uit of het nou goed of slecht afliep. Ze waren zo abrupt uit elkaar getrokken dat ze geen tijd hadden om te praten.

Wat waarom vrqagt try die het niet helemaal begreep meer aangezien rin hem mee genomen had hier heen. Hij had wel een vermoeden tot het over de ruzie van jaren geleden was maar van de ruzie zelf wist hij niet veel meer alleen 2 vellen lichten en een harde knal. Daarna toen hik wakker was waren hjj en rin al gescheiden en hadden niet meer kunnen praten.

Rin wou iets zeggen, maar hij kreeg het met geen mogelijkheid over zijn lippen, alsof ze op slot waren. Hij zuchtte diep toen hij het er maar niet uit kreeg en stond op. Hij keek neer naar Try. 'Als wat wil je het hoofdstuk afsluiten, Try? Als broers...' Rin zou niet meer over dit soort dingen peinzen. Hij wou dat het voorgoed afgelopen was met dit gedoe, en het eerste wat ze zouden moeten doen was deze moeilijke beslissing maken. '...Of als vijanden?'

het leek alsof er meteen een last van try schouders viel hij was opgelucht tot rin er ook zo over dacht, ook al hedden ze die ruzie gehad het was en bleef zjn tweeling broer waarmee hij niet zonder kon, dat wil ik ook al...jaren. in het begin had ik al spijt van die ruzie...zegt hij en hij ging recht zitten en keek rin aan. ik mocht je niet meer zien...zegt hij dan, van ma en pa.

Rin knielde weer neer voor Try en keek hem even aan voor hij zijn blik op de grond richtte. 'Ik mocht jou ook niet meer zien... Ik was zelf boos op jou, maar na een tijdje... begon ik je te missen en kreeg ik ook spijt. Dus ik liep weg van huis om jou te zoeken, maar...' Hij schudde zijn hoofd en grinnikte zachtjes terwijl een zachte glimlach op zijn gezicht verscheen. 'In plaats daarvan was ik de weg terug kwijt.'

try knikte hij begreep hem als 2 druppels water. ik miste je ook ik probeerde van alles om dat gemis te vullen maar niks helpte, zegt hij dan en keek zien broer met een schuinhoofd aan. mogen die boeien af...alsjeblieft, vraagt hij dan
-----

brb even na de winkel

Rin glimlachte breder en keek naar zijn broer op. 'Tuurlijk.' zei hij en deed de boeien af bij Try. Toen viel zijn gezicht weer in de plooi en zijn ogen waren weer gericht naar de grond. 'Het spijt me, Try... Voor dit, voor alles... Maar ik kan niks voor je doen nu behalve dit. Ik ben misschien de baas van deze bende, maar er is nog... een opperbaas. De man die alle takken van de Bloods bestuurt. Wij zijn enkel de bende White Blood, maar er zijn nog een stuk of vijf andere bende's in verschillende landen van Europa.' Hij beet lichtjes op zijn lip. 'Ik weet niet hoe ik mezelf hierin heb gewerkt... Je hebt alle recht om me nu idioot of iets anders te noemen.'
---

Okee ;3

try vond het heerlijk tot zijn polsen los waren en hij freef er even verlossent over, bedankt, zegt hij dan en hij grijnst. en dan kijkt hij siriueus. oke je bent een idioot, iemand die gewoon dingen doet en er niet bij na denkt,...en hij krabde even achter zijn oor. en een stuk onkruid...dat heb ik van emilio gehoort. zegt hij en dan verdwijnst het sireuze en hij lacht en je merkt tot hij hem was aant plagen er mee. hij was blij zo blij tot rin niet boos op hem was en hij had eigelijk niet echt iets mee gekregen van die opperbaas wel tot een baas boven hem was.

Rin dacht even dat hij het meende, maar toen Try lachte keek hij op. 'Hey, plaag me niet oke!' zei hij verontwaardigd, maar echt, zelfs iemand met een IQ die lager lag dan een rat kon merken dat Rin er niks van meende. Ook hij grijnsde en keek met een iets vrolijkere uitdrukking naar Try. 'Weet je onze handdruk nog?' vroeg hij toen en stak zijn hand uit.

hoe zou ik die kunnen vergeten we deden die minstens 3 keer perdag vroeger, zegt try en hij stak ook zijn hand uit.

(waat voorn handdruk deden ze)

Sorry, dat handdruk idee vond ik cute x3
Uh, eerst een hoge highfive, dan een omgekeerde lage highfive, dan een boks, en dan een knuffel met één arm xD (even snel bedacht)
---

Rin grijnsde en gaf Try eerst een highfive hoog in de lucht. Daarna liet hij zijn hand zakken en draaide die om waarna hij een lage omgekeerde highfive gaf. Vlak daarna een boks, en als laatste sloeg hij één arm om Try's schouders. Hij glimlachte toen hij een vlaag van nostalgie voelde en hield zijn arm even om zijn broer heen. 'Ik heb je gemist, Try.'

ik vind het oocute XD
-----

Try deed het zelfde als zijn broer en vond het geweldig om dat weer te kunnen doen naar jaren, en hij keek hem aan. en hoorde zijn woorden en sloeg zijn armen om hem heen en knuffelde hem. i..ik jou ook, zegt hij schor... maar hij laat hem los als hij voet stappen hoorde. jah rin heeft hem te pakken gekregen heer, hoor je harm tegen iemand zeggen. en try liet rin snel los... maak die boeien weer vast, sist hij tegen hem hij wilde niet tot hij problemen kreeg

Het voelde geweldig om de handdruk weer te doen na al die jaren, en de knuffel op het laatst deed Rin's ogen tranen. Hij wist dat hij hem had gemist, maar zoveel? Hij kon niet beschrijven hoe hij zich nu voelde, maar als hij alles in één woord moest samenvatten was dat: opgelucht. Toch ging de opluchting weg toen hij de stemmen hoorde. Hij vloekte zachtjes en deed Try's boeien weer om. Daarna stopte hij de sleutel in zijn zak. 'Ik haal je hier dadelijk uit. Eerst even deze gasten weglokken. Oh, en sorry voor dit.' fluisterde hij en gaf Try toen een klap in zijn gezicht. Hopelijk snapte hij waarom. 'Ga je nog iets zeggen!?' riep hij toen. 'Of moet ik je gezicht bewerken? Dat doe ik met plezier!'

try keek allen aan en toen hij sorry hoorde wist hij wat ging komen en hij voelde de klap, en hij kreunde maar heel lichtjes en hij keek rin nu maar even niet aan. dat heb ik je al gezegt van mij hoor je niks, sist try dan rebels. en hij keek op toen de deur open ging en zag harm met een grijns binnen komen, die moest hij niet echt niet. moet ik je helpen rin vraagt hij me een duivelse grijns richting try.
en er kwam nog iemand binnen.(wat is die baas voorn persoon

Hij heet voor iedereen gewoon Master, en hij is gemeen
---

Rin schudde zijn hoofd. 'Nee. Een stoot witte magie en hij piept wel anders maar voor nu laat ik hem even. Ik heb wel belangrijkere dingen te doen.' Hij draaide zich om en keek naar Harm en zijn baas. 'Welkom, Master. Vanwaar dit onverwachte bezoek?'

zal ik het doen ik heb ook een soort witte magie in de vorm van bliksem zegt hij dan vals...en ik maak daar wel tijd voor, zegt hij ijzig en keek van rin richting try, die had hem zo vaak dwars gezeten. maar dan gaat zijn blik weer naar die van de master.
de master keek rin aan en hij glimlachte kil, ik heb iets gehoort iets wat ik al langer hoopte te horen. tot jij...jij je broer hebt weten te vangen, zegt hij en je hoorde nu wel iets van trots er in maar de ondertoon bleef vals en gemeen.
try bleef zitten zijn lip bloede een beetje van de klap net en hij had harm vuil aan gekeken maar de master ken de hij ook ergens van maar waarvan wist hij niet meer.
------

jij moet me even helpen waarom moest rin zijn broer vangen ?