Annie & Steff

"Is er een kans je nog maals te ontmoeten hier?" vroeg Winter toen. "Ik vond het fijn om met je te praten."

seto twijfelde geen moment. tuurlijk. maar het is af wachten wanneer ik kan komen,,,en geloof me, ik zal je vinden maak je geen zorgen over zegt hij, en hij steeg toen op en keek naar winter. tot weerziens julia, zegt hij dan

Winter keek naar hem. "Tot snel, Webb" zei ze glimlachend en ze verdween de struiken weer in. Dit ging goed, het was duidelijk dat ze hem voor zich aan het winnen was. Dat was perfect. Als haar plan werkte, dan zou ze hem misschien aan haar kant kunnen winnen. Zodat ze samen hun lot konden vervullen.

seto reed eerst nog een vlink stukje door maar daarna ging hij met enigzins tegen zin terug naar het kasteel wat balde hij er van, en helemaal toen hij zag tot hij lang was weg geweest

paar dagen later doen

Jaa
--

Winter zat bij een beekje. Ze had haar schoenen uitgedaan en baadde met haar voeten in het koude bergwater. Haar lange haar waaide een beetje mee met de wind. Ze vroeg zich af hoe lang het nou zou duren voor Webb, of wat zijn echte naam was, zou komen. Ze was er vrij zeker van dat hij haar zou komen opzoeken.

seto had het kasteel weten te ontvluchten met wat hulp van magie, zo had hij winter ook gevonden en hij keek vanuit de struiken naar haar toe. ze leek hem te vertrouwen, en nu had hij meer tijd want de koning was uit eten deze avond. en hij kwam de struiken uit en hij liep op blote voeten naar winter toe

Winter was in gedachten verzonken en neuride zachtjes een liedje. Ze wist dat Webb eraan kwam, ze voelde zijn aanwezigheid meteen toen hij verscheen. Toch deed ze net alsof ze stom was en bleef ze dromerig voor zich uit kijken. Ze moest alles doen wat ze kon om zijn hart te winnen.

seto hoorde hoe julia zong en vond het zijn en rust geven, heel rust gevent. hey julia, zegt hij dan zacht en hij liep nog wat dichter bij en ging toen zitten en deed zijn voeten in het water. alles goed vraagt hij dan aan haar en je zag tot hij wat opgewekter dan laatst

Winter keek op en ze glimlachte naar hem. "Hallo Webb, ik miste je al." zei ze en ze keek hem aan. "Ja, alles gaat goed, met jou ook? Ik moet zeggen dat je er goed uit ziet."

seto glimlachte naar julia, dankje, zegt hij dan zacht en hij keek even later weer naar julia, en nog iets te vertellen vraagt hij dan aangezien hij het niet graag over zich zelf had en hij ging met zij benen heen en weer door het water.

"Zoveel, de vraag is wat jij wilt weten." zei Winter glimlachend en ze keek weer naar het zachtstromende water. Hij was aardig, ze mocht hem graag. Maar hij hij stond over de oorlog wist ze niet. Maar ze kon berekenen dat er een grote kans was dat ze hem zou winnen.

vertel maar iets maak niet uit wat zegt seto dan en hij liet zich achter over vallen met zijn handen in zijn nek. hij wist tot hij niet buiten mocht komen met die oorlog vaak al moest hij heel soms helpen als iemand iets had gedaan wat niet mocht van de koning, en hij wachte tot julia begon te vertellen

Winter keek voor zich uit en dacht zorgvuldig na over wat ze hem wilde vertellen. Ze wilde hem iets echts vertellen, wat niet zou verraden wie ze werkelijk was. "Ik ben geboren in een klein dorpje in het zuiden van het land." zei ze zacht. "We woonde op het platteland. Het was heerlijk om als kind tussen de gewassen en weilanden te spelen. Je kon je helemaal uitleven. Toen ik ouder werd, werd ook mijn vrijheid beperkt. Ik kon geen kant meer op, dus ik ben vertrokken."

seto luisterde naar het verhaal en wist hoe het was om je niet vrij te kunnen voelen, maar je bent nu vrij zegt hij dan tegen haar en hij kwam weer recht, hij wilde het ook wel maar de koning had hem geholpen toen, hij kon niet weg gaan tot hij zijn schuld aan hem had terug geint.

Winter keek hem aan. 'En nu jij, wat is jou verhaal?" vroeg ze voorzichtig. "Wat zit er achter jou?"

ik weet niet veel van mijn echte huis...ik was klein toen ik er werd weg gehaalt. mijn ouder waren slechte mensen...ze...ze wilden van mensen die speciaal zijn hun krachten af pakken, de gene die me heeft opgevoed is erg beschermend over me hij is bang tot....iemand mijn krachten wilt af pakken, zegt hij dan,, en hij keek julia niet haan die zou hem zeker raar vinden, waarom had hij het ook verteld en hij stond op

Winter keek hem aan. Hij vertelde het sneller dan ze had verwacht. "Krachten?" vroeg ze zacht. "Waar heb je het over?"

seto keek achter om en schudde zijn hoofd, nee laat maar doe alof ik dat nooit gezegt heb. zegt hij snel en keek winter aan hij voelde zich angemakkelijk hij had het niet moeten zeggen er waren niet veel met een gave had de koning gezegt, maar zijn gedachtes werden verstoort door een zoemunt geluid en hij liet bij pijl een cm voor zijn nek stoppen, julia we moeten weg, sist hij en hij liep naar haar toe en trok haar omhoog

Winter werd door hem overeind getrokken en ze keek om zich heen waar de pijl vandaan kwam. "Wie zijn dat?!' vroeg ze verbaast maar ook geschrokken.

ik ga slapen. doei<333

ik weet het ook niet maar ze moeten me niet dat weet ik zel. zegt seto en hij liet een piejl in stof op gaan, hoe me vast en denk aan een plek...zegt hij dan

Winter dook weg voor een pijl en ze greep zijn hand stevig vast en dacht aan een verlaten plek diep in het bos. Ze had veel gereisd ken kende alle slecht bereikbare plekken heel goed. Ze deed haar uiterste best om hem het verplaatsen te laten doen, ze wilde nog niet door de mand vallen.

seto ademde een keer doep in en liets zijn krachten doen wa hij wilde en net voor een zwerm pijlen hun raakte waren ze verdwenen en zaten ze op de pelk die julia bedacht had en seto keek wantrouwig rond, maar hij zag niks wat er op leek. en onder het verplaatsen had hij iets gevoeld en keek julia aan. misschien kan ik beter gaan, het is te gevaarlijk om met mij...rond te lopen. zegt hij dan en hij liet haar los en hij twijfelde of hij haar magie gevoelt was of tot het verdeelding was geweest

winter keek hem aan. 'ik ben niet bang, ik wil bij je blijven' zei ze. 'Ik heb zoveel gevochten. Ik kan het aan.'

Seto keek julia aan. Ik vind het als nog geen goed idee. Zegt hij. Maar ik waarschuw je mensen zitten achter me aan voor mijn magie. Zegt hij zachtjes en je hoorde aan de toon tot hij het er niet over wilde hebben en hij begon te lopen. Hij wilde niet tot ze bij hem bleef dan liep ze gevaar en na een stukje lopen ging hij tegen een boom aan zitten. Hij was moe. En hij voelde zich alleen.

"Maar als je magie hebt, dan heb jij de kracht de oorlog te stoppen toch?" zei Winter rustig en ze ging bij hem zitten. "Zou je dat doen als je je wederhelft vond? De andere?"