Anniek & Sifra

Chris haalde zijn schouders op. 'Zoiets ja,' mompelde hij. 'Luister.. over gisterenavond, het spijt me,' zei hij vervolgens en keek haar aan. 'Ik wist niet zo goed hoe ik moest reageren en..'
Rachelle keek over haar schouder naar Julia en Chris en dan weer voor zich. Ze liep in een willekeurige richting, zonder doel.

Julia keek hem aan. "Het maakt niet uit, ik begrijp het. Ik wist zelf amper hoe ik moest reageren." zei ze en ze glimlachte waterig. "Het spijt mij dat je er zo in betrokken bent geraakt gister. Ik hoop dat je er niet wakker over ligt."

Chris glimlachte. 'Het maakt niet, ik lig er niet wakker over,' zei hij. 'Bovendien, het was wel gezellig in het cafe.'

Julia glimlachte, ze was blij dat hij over iets begon van voor de ellende. Ze knikte. "Ja, ik vond het ook leuk." zei ze. "het was een topavond."

'Zie je wel dat ik zo slecht nog niet ben,' zei Chris grijnzend. Hij liet zich weer op zijn rug zakken en keek omhoog naar de lucht.

Julia glimlachte en keek naar hem. "Ik zie het, je valt reuze mee." zei ze grijnzend.

Chris zuchte. 'Dus, wat ga je nu doen?' vroeg hij.
Rachelle dwaalde rond.

"Het zolang mogelijk verborgen houden denk ik, doorgaan met alles." zei Julia zacht. Ze beet op haar lip en voelde de tranen alweer prikken. Ze had een groter plan. Ze was van plan langzaam afstand te nemen van de mensen die van haar hielde. Zodat ze niet zoveel hoefde te lijden als zij er niet meer was.

Chris kwam half overeind, leunend op zijn ellebogen en keek Julia aan. 'Ik denk dat je van je leven moet genieten. Alles doen wat je altijd al hebt gewild,' zei hij.

Julia keek hem aan, het was waar, wat had ze te verliezen. Maar ze wist niet goed wat ze wilde. "Ik denk dat ik liever doe alsof er niks is.." zei ze langzaam. "Dat lijkt me beter voor iedereen"


even eten<3

'Waarom?' vroeg Chris en fronste zijn wenkbrauwen. \

smakelijk!

"Als ik saai ben en afstand neem doe ik minder mensen pijn." zei Julia zacht en ze keek naar het gras.

'Ik denk juist het tegenovergestelde. Er is niets mis mee om plezier te maken, en dat weet je. Bovendien, als je plezier met je vrienden maakt zullen zij ook voelen dat ze je echt gekend hebben, en vergeten ze je minder snel. Op een postivieve manier,' zei Christopher.

Julia beet op haar lip. "Het voelt niet goed om iedereen extra dicht naar me toe te trekken." zei ze. "Ze zullen me misschien herinneren, maar ze zullen ook pijn hebben." een traan rolde over haar wang. "Bovendien vind ik dat Rachelle de kans moet hebben om nieuwe vrienden te maken. Ik wil haar niet alleen achterlaten."

Chris streek voorzichtig met zijn hand over Julia's wang en veegde de traan weg. 'En waarom denk je dat ze dat wilt? Ik denk dat ze graag tijd met jouw wilt doorbrengen, zo lang mogelijk..' zei hij zacht.

Julia keek hem aan, hij zag dat hij meende wat hij zei. "Misschien heb je gelijk." zei ze zacht. "Ik ben gewoon bang, ik wil niemand pijn doen."

Christopher trok zijn hand terug. 'Wat je ook doet, dat valt niet te voorkomen,' zei hij en glimlachte.
Rachelle was ze aan het bespieden.

Julia glimlachte waterig terug. "Bedankt Chris." zei ze zacht. "Ik waardeer dit echt."

'Geen probleem, dat is het minste wat ik kan doen,' zei Chris.

"Het betekend anders een hele boel voor me dat je het doet." zei Julia zacht. Ze vroeg zich totaal niet af waarom Rachelle zo lang op de toilet zatxD

Chris glimlachte naar Julia.
Rachelle bespiedde.


hahaha, en James is blijkbaar foetsie? XD

Ja moet even denken wat ik met hem ga doen, denk dat hij zo ook komt. Oke ik heb een idee! Hij gaat Rachelle betrappen.

James besloot naar het park te gaan want hij wist dat Chris daar ergens zou zijn.

"Ik zei net dat je wel meevalt. Maar ik bedoelde te zeggen dat je 100x keer beter was dan ik ooit had kunnen inbeelden. Ik kan me niet voorstellen dat ik je ooit niet mocht." zei Julia en ze keek hem aan. "Ik ben blij dat je me aansprak gister."

Chris dacht terug aan de reden waarom hij dat uberhaupt had gedaan, die weddenschap. 'Ja..' zei hij en glimlachte half.
Rachelle stond achter een boom en keek naar Julia en Chris.

James zag in de verte iemand staan achter een boom. Hij liep naar Rachelle toe. "Ben je mensen aant bespieden ofzo?" vroeg hij geamuseerd.

Julia sloeg haar armen om haar knieën en keek naar wat mensen in het park, spelende kinderen, mensen die de hond uit lieten en een hoop stelletjes. Ze zuchtte, dat zou zij allemaal nooit hebben.

Rachelle gaf een gil van de schrik, en sloeg haar hand voor haar mond. Vlug trok ze James ook achter de boom. 'Soort van,' zei ze en gebaarde naar hun vrienden.
Christopher liet zich weer in het gras zakken. 'Ik geloof dat ik een kater heb,' mompelde hij.