Voor Ruuz en Mij Onderwerp=Onbepaalt

Oke waar zullen we het over doen? We kunnen ook verdergaan met ons Yukito werd geslagen door zijn vader en gered door Julia rpgxD

Jaaaa, please Ik houd van dat rp <3

Haha dat ding flipte helemaalxDWas niet ingelogt, ik plak hier wel de laatste 2 berichten

Zoo:

Untouchable'
Julia glimlachte. "Hoi" zei ze en ze bestudeerde Socko. "We komen een heleboel verf kopen" grijnsde ze.


.:SweetGirl:.
'Oh, kijk maar eens hier.' zei Socko en wees naar een plank waar heel veel spuitbussen in verschillende kleuren stonden.


Julia keek naar de spuitbussen en haalde er een aantal uit. "Zoek jij ook even wat kleuren uit?" vroeg ze aan Yukito terwijl ze haar armen vollaadde met de verf.

(Socko vind ik nog steeds een brilliante naam xD)

Yukito liep naar de plank toe. Het was net een regenboog aan kleuren. Echt elke kleur stond er, zelfs goud, zilver, brons en zwart en wit. 'Nou, verf zullen we genoeg hebben.' zei hij met een grijns en zocht ook wat kleuren uit die zouden knallen. 'We hebben ook caps nodig.' zei hij tegen Socko. Socko knikte. 'Die hebben we ook.' zei hij en pakte een pakje met verschillende soorten caps.

Julia grijnsde en zette alles op de toonbank. "Afrekenen met die handel" ze ze grijnzend terwijl ze 100 euro uit haar portemone haalde en aan Socko gaf. "Is dit genoeg?" vroeg ze vriendelijk.

'Zeker wel.' zei Socko met een grijns en gaf haar 40 euro terug. Yukito stopte alles in een zwarte plastic zak. 'Ga je weer beginnen met graffiti?' vroeg Socko. 'Ja zeker. We gaan de tunnel opfleuren.' zei Yukito en pakte de tas van de toonbank. 'Wow. Nou, lef heb je wel. Succes ermee.' zei Socko met een grijns. Yukito bedankte hem en liep de winkel uit.

Julia grijnsde en liep met Yukito mee. "Ik heb nu al zin in vanavond" zei ze grijnzend. "Zullen we straks naar de pizzaria gaan? Dan gaan we daarna even naar mijn huis wachten tot het laat genoeg is"

'Ik ook. En ik vind het goed.' zei Yukito met een glimlach. 'Waar gaan we nu heen?' Hij keek de stad rond en zag opeens zijn moeder rondlopen. Er ging een steek door zijn maag toen hij haar zag, en hij keek vlug weg.

Julia volgde zijn blik en herkende de vrouw. Ze pakte Yukito bij zijn arm en trok hem een muziekwinkel in die toevallig het dichst bij was. Ze ging helemaal naar achter zodat die moeder hem alleen zou zien als ze hem daadwerkelijk zou gaan volgen.

Yukito's moeder volgde hen niet, maar ze zag er wel treurig uit. Haar man zat in de gevangenis, haar zoon lag in het ziekenhuis en haar andere zoon genoot van het leven terwijl zij moest lijden. Yukito verborg zijn gezicht in Julia's schouder. 'Ik heb haar pijn gedaan.' fluisterde hij zacht maar droevig.

Julia sloeg haar handen om hem heen en keek tussen de gitaren door naar buiten. "Het is niet jou schuld." fluisterde ze. "Je had geen keus.. Misschien is haar hard gebroken, maar jij had het veel zwaarder, ze wist vast zelf ook wel dat het niet anders kon"

Yukito bleef stilletjes zo staan en zuchte diep. Hij maakte zich los. 'Misschien moet ik me gewoon niet zo'n zorgen maken... ze deed niks voor me in die tijden. Ze verzorgde me niet, hielp me niet en durfde niet eens mijn vader tegen te houden...' zei hij zachtjes.

"Ze hield van hem.. Misschien niet van wat hij je aandeed, maar liefde maakt soms blind. Ze wilde hem niet kwijt.." zei Julia zacht. "Maar ze had het voor je op moeten nemen, jij bent haar zoon"

Yukito knikte en keek naar de grond. 'Dat is ook een van de vele redenen dat ik boos op haar ben.' zei hij en keek achter zich. Ze was gelukkig weg.

Julia pakte zijn hand vast en kneep er zachtjes in. "Je hebt daar ook alle reden toe" zei ze zacht. "Maar ik weet dat ze van je hielt. Hoe dan ook, misschien is ze zo droevig omdat ze je mist."

Yukito knikte. 'Ze is weg. Laten we gaan.' zei hij en liep de winkel uit. Hij had een beetje naar de gitaren gekeken, maar had er zelf al een, al deed hij het niet zo heel goed meer door de vele keren dat hij was gevallen.

"Oke" zei Julia en ze liep met hem mee. "Is er nog een plek waar je heen wil?" vroeg ze terwijl ze de winkelstraat weer inliep. "We hebben nog even voor de avond officieel begint.."

'Nee, ik heb alles nu wel.' zei Yukito rustig en liep verder met Julia's hand vast.

"Heb je al honger? Want ik heb geen zin om eerst nog naar huis te rijden, ben lui" zei Julia grijnzend.

Yukito grijnsde. 'Ja, ik heb best wel honger.' zei hij en keek nog steeds rond of hij zijn moeder zag.

"Dan gaan we nu gewoon vast eten" zei Julia grijnzend. "Ookal is het pas 5 uur" ze liep al richting haar favoriete pizzaria.

Yukito knikte en liep samen met Julia naar haar favoriete pizzaria. Hij ging zitten aan een tafel en wachtte tot de ober een menukaart zou brengen.

Ik ga eten! maar zal nog wel komen denk ik binnenkort, want er is amper jeugd hier


Julia pakte de kaart aan en keek naar de pizza's. "Ik kan nooit kiezen welke ik wil" zei ze terwijl ze peinzend naar de kaart keek.

Yukito grijnsde en keek ook naar de kaart. 'Ik neem gewoon een Mozzarella. Veel keuze heb ik toch niet. Ik ben vegetarisch.' zei hij en legde de kaart neer. Hij keek glimlachend naar Julia en voelde zijn mobiel trillen in zijn zak. Zijn glimlach verzwakte iets, maar hij herstelde zich vlug weer door naar de rondlopende mensen te kijken.

"Je kan ook magerita nemen, er zit drie keer niks op maar het is mijn favorite" zei Julia grijnzend. Ze zag zijn lach afnemen, al was het maar een paar tellen, door wat er gebeurt was lette ze op elk klein dingetje. "Is er iets?" vroeg ze voorzichtig.



sht! Moet nu weg, we gaan uit eten en alles zit anders zo vol! xxxx