Maaike & Sifra

Will stond op. 'Nee natuuurlijk laat ik jullie niet alleen gaan' zei hij. Hij liep naar zijn paard toe.
Emma keek naar Aurora en knikte. 'Hij moet zo snel mogelijk weer terug komen.

Aurora besteeg haar paard en knikte.
Nate liep door de hal en snoof de vertrouwde geur op.

Emma klom bij Will achterop die wegreed.

Aurora spoorde haar paard aan en ging naast Will rijden. 'Weet je waar hij heen ging?' vroeg ze.

'Ik denk naar huis' zuchtte hij.

Aurora keek Will verbaasd aan. Zwijgend reed ze verder.

Will reed rond, hij was er vast wel ooit geweest vroeger, maar hij wist het niet precies meer. Hij fronste en keek rond.

Aurora reed zwijgend achter Will aan. Ze ging er van uit dat hij de weg wel wist.

Will zuchtte. 'Het is te donker, ik herken niks.. En straks is het te donker om nog te kunnen rijden.'

Aurora keek naar Emma en beet op haar lip. 'Wat denk je dat we dan moeten doen?' vroeg ze aan Will.

Emma zuchtte. Ze zou de hele nacht doorzoeken als het moest, maar daar dacht Will duidelijk anders over.

Will keek haar aan. 'Ik denk dat we moeten zorgen dat we zelf veilig zijn.'

Aurora zuchte. 'Misschien zijn we er al wel bijna,' zei ze. Ze wist dat Emma zich rot voelde en wilde gewoon dat ze naar Nate toe kon.

Will schudde zijn hoofd. 'Dat zijn we niet' hij zuchtte en keek achterom naar Emma. 'Sorry' mompelde hij.

Aurora hield zwijgend halt.
Nate lag in zijn kamer op bed en staarde naar het plafond. Hij was in gedachten verzonken.

Emma was stil en dacht aan Nathaniel, ze had niet gedacht dat hij echt weg zou gaan..

Will keek haar aan. 'Blijven we hier of rijden we terug? '

Aurora haalde haar schouders op. 'We kunnen net zo goed hier blijven, toch?' zei ze en steeg af.

Will knikte en steeg af, hij hielp Emma van het paard. 'We moeten nieuw hout hebben nu' mompelde hij.

Aurora bond haar paard aan een boom vast. 'Ik haal het wel,' zei ze en verdween tussen de bomen. Ze raapte takken op van de grond.
Nate zuchte. Misschien had hij wel een grote fout gemaakt. hij was sowieso niet echt aardig tegen Will geweest.

Emma ging op de grond zitten en sloeg haar handen voor haar gezicht, ze zag de hele tijd Nate voor zich en ze voelde zich vreselijk.

Will keek haar na.

Aurora baande zich een weg tussen de bomen door en raapte takken op.

Will keek naar Emma. 'Hij komt wel weer terug' zei hij zacht.
Emma keek op. 'Ik hoop het.'

Aurora liep terug zodra ze genoeg takken verzamelt had. Ze legde ze neer en maakte een vuurtje.

Will was moe en na een tijdje viel hij in slaap.

Emma keek naar het vuur.

Aurora ging voor het vuur zitten en warmde haar handen. Ze keek naar Emma. 'Je bent verliefd op hem, of niet soms?' vroeg ze zacht.

Emma keek haar niet aan. 'Ik weet het niet.. Ik ben nog nooit verliefd geweest, en ik ken hem nog maar net'