Sifra en Anniek redden de wereld:)

Aurora stond op en klopte de modder van haar kleren. Ze keek rond . Het was hier prachtig.
Aidan kwam overeind. 'Wtf is er zojuist gebeurd?' zei hij.

"Geen idee" mompelde Anthony en hij liep rond. "Wat is dit voor een plek..?"

Megan keek om zich heen, ze vertrouwde het maar niks hier.

Aurora kneep zichzelf in haar arm. 'Is dit een droom?' mompelde ze.
Aidan fronste. Hij begon in een willekeurige richting te lopen.

Megan zag dat Aiden weg ging en liep meteen achter hem aan. "Wat ga je doen?" vroeg ze.

Anthony keek eens omhoog waar toch echt een heldere hemel was en liep toen zwijgend mee. Hij zou wel een bad-trip hebben ofzo.

Aidan keek bedachtzaam. 'Ik weet niet, maar we kunnen hier moeilijk blijven zitten,' zei hij.

Aurora liep achter de anderen aan.

Megan knikte en ze begon verder om zich heen te kijken. "Kijk eens, zijn dat paarden daar?!" en ze wees naar wat zwarte bewegende schaduwen die over de heuvel voortbeweegde.

Anthony ging naast Aurora lopen. "Nou het is beter dan straf" grapte hij.

Aidan tuurde in de richting die Megan aanwees. 'Ik denk het,' zei hij en liep erop af.
Aurora glimlachte. 'Makkelijke manier om er onderuit te komen,' zei ze.

Anthony glimlachte. "Lekker rondwandelen in de wildernis" grinnikte hij. "Ik vraag me nog steeds af wat er nou precies gebeurde.."

"Ik denk dat er mensen op zitten." mompelde Megan en ze probeerde het beeld te verscherpen. "Ze komen op ons af.."

Aidan keek Megan ongelovig aan. 'Dat kun je allemaal zien?' vroeg hij geamuseerd.
Aurora knikte. 'Ik ook. Het leek wel een aardbeving, behalve dat gat dan..' zei ze nadenkend.

"Het gat was een soort tornado.. Het zoog alles op." zei Anthony en hij keek naar haar.

"Zie jij het niet dan?" vroeg Megan en ze keek naar hem. "Het is behoorlijk goed te zien." (we kunnen doen dat ze als kracht extra goed zicht heeft ofzo)

Aidan schudde zijn hoofd. 'Misschien heb ik een bril nodig,' zei hij grijnzend.

Aurora keek rond. 'Ik snap er niets van,' zei ze en zuchtte.

"Misschien" lachtte Megan en ze keek weer naar de ruiters die elk moment voor ze konden staan. "Misschien weten zij waar we zijn"

"Ik ook niet.." mompelde anthony. "Maar we moeten het er mee doen denk ik"

Aidan keek naar de ruiters. 'Het klinkt misschien een beetje raar..' begon hij aarzelend. 'Maar waar zijn we?'
Aurora keek afwachtend naar de ruiters.

Megan glimlachte onzeker naar de ruiter die voorop de groep waren. Ze zagen er niet modern uit. Het waren allemaal geharnaste mannen, net zoals in films.

"Jullie zijn hier in het land Amnesia." sprak de voorste ruiter/ridder. "Waar komen jullie vandaan vreemde reizigers?"

Anthony keek naar hem. "Ver hiervandaan" zei hij snel. "We hebben weken gereisd op zoek naar een prettige eindbestemming."

Aidan knikte instemmend met wat Anthony zei."U weet zeker geen goede plek waar we vannacht kunnen doorbrengen?
Aurora keek fronsend van Anthony naar Aidan

De man dacht even na. "Niet heel veel verderop is een dorp, daar is vast een herberg" zei hij kalm.

Aidan bedankte de man en liep verder.
Aurora keek naar de ruiters.

Sorry was net even kort, moest gaan!

Megan keek ze na. "Waren dat nou ridders?" sprak ze verbaast uit en ze keek naar haar rokje en shirt met afdruk. "Als we in een andere tijd zitten kunnen we maar beter zorgen dat we er anders uitzien.."

Anthony dacht na. "Kunnen we niets bij de een markt wegnemen ofzo?"

Aidan knikte. 'Dat is misschien wel een slim idee,' zei hij. 'Dan vallen we ook niet zo op.'
Aurora keek Anthony ongelovig aan. 'Wegnemen?' herhaalde ze. 'Dus je wilt gaan stelen?'

"Ja we kunnen natuurlijk ook pinnen.." zei Anthony sarcastisch. "We hebben geen middeleeuws geld.."

Megan zuchtte. "Ik denk dat dat het beste is. Daarna kunnen we op onderzoek uit naar wat er aan de hand is.." ze maakte zich zorgen. Ze snapte hier gewoon niks van

Aurora keek Anthony geirriteerd aan. 'Nee dat snap ik ook wel,' beet ze hem toe. 'Doe wat je niet laten kunt, maar ik ga niet stelen.'
aidan knikte langzaam. Hij had er geen problemen mee om kleding te 'lenen', het was beter dan dat ze zo bleven rondlopen.

"Ik neem wel iets voor je mee dan, want in dit soort kleding worden we waarschijnlijk uitgemaakt voor heksen en levend verbrand." zei Anthony kalm.

Megan keek naar Aurora. "Ik hou er ook niet van, maar we hebben geen keus" zei ze zacht,

Aurora schoot Anthony nog eem geirriteerde blik toe voordat ze Megan aarzelend aankeek. Uiteindelikk kmikte ze. "Ja je hebt waarschijnlijk gelijk."
Aidan zag een dorpje in de verte en versnelde zijn pas.

"Hopelijk kunnen we onopgemerkt binnenkomen.." zei Megan en ze liep mee.

Anthony grinnikte en volgde ze.

'Vast wel, we moeten gewoon niet de te opvallend dan,' zei Aidan en liep naar de poorten van het dorp.
Aurora liep zwijgend het dorp in. Ze keek rond.