Sifra en Anniek redden de wereld:)

"Legende?" zei Aurora verbaasd.
Aidan keek William wantrouwend aan

William knikte. "Misschien was het jullie nog niet opgevallen maar, ons dorp is verwoest. Gezinnen worden verscheurd. er is een oorlog aan de gang. En niemand is in staat het te stoppen.. Behalve vier jongen mensen uit een andere wereld."

Megan luisterde gespannen. Bedoelde hij nou dat hij van ze verwachtte dat ze gingen vechten.
Anthony keek naar de andere en liet de informatie tot zich komen. Het enige wat hij echt dacht was: WTF?

Aurora keek William verbijsterd aan. "Msaak je een grapje?"
Aidan staarde William aan. Toen barste hij in lachen uit.

Megan keek vooral ongelovig en bracht geen woord uit.
Anthony lachte met Aiden mee.

William keek de jongens geïrriteerd aan. "Hebben jullie liever dat ik jullie buiten zet en achterlaat?"

'Nee natuurlijk willen ze dat niet,' zei Aurora snel. Ze schoot de jongens een kwade blik toe.
Aidan lachte. 'Prima, ga je gang. Je bent toch niet te vertrouwen,' zei hij.

Anthony keek naar Aurora. "Je vertrouwt dit stuk ellende toch niet hoop ik?" zei hij grijnzend.
"Let op jullie woorden" zei Megan geirriteerd"

"Ik kan jullie horen hoor.." mompelde William.

Aurora sloeg haar armen over elkaar. 'Toevallig wel,' snauwde ze.
Aidan kwam overeind. 'Wat maakt het ook uit. Ik ga,' zei hij en liep naar de deur.

"Aiden wacht! We kunnen nergens heen" riep Megan en ze rende achter hem aan.
Anthony eek naar Aurora. "Het is onzin.. heb je ooit van dit soort bullshit gehoord?"

Aidan stond stil en keek naar Megan. 'Luister goed. Die gozer is niet te vertrouwen. En hoe langer we hier blijven, hoe makkelijker we het voor hem maken,' zei hij zacht en keek naar William.
'Misschien spreekt hij wel de waarheid, hij heeft tenminste een verklaring voor wat er gebeurd is,' zei Aurora.

"Maar we hebben geen idee waar we heen moeten" zei Megan zacht en ze keek hem aan. "We hebben geen geld of wat dan ook.."

Anthony keek haar aan. "Ik wil liever geen problemen" zei hij.

"We bedenken wel iets,' zei Aidan en zuchtte diep. 'Wil je hier blijven dan?"
Aurora snoof. "Ja dat valt te merken, je bent anders wel naar problemen aan het zoeken," zei ze spottend. "Zak" mompelde ze er achteraan.

"Ik denk dat we moeten blijven.. Hij weet in ieder geval waarom we hier zijn.. Misschien weet hij ook hoe we weer terug kunnen komen" zei Megan zacht en ze keek hem aan.

Anthony keek haar aan. "Doet het pijn om altijd gelijk te willen hebben?" beet hij haar toe.

Aurora zweeg. Ze keek Anthony kwaad aan.
Aidan ging met tegenzin weer zitten. 'Fijn, wat jij wil,' verzuchte hij.

Megan ging ook weer zitten. "Bedankt" zei ze zacht tegen Aiden.
Anthony keek naar de andere. "Goed ik luister." mompelde hij.

William zuchtte. Hij hield niet zo van die drama. "Oke nou het komt erop neer dat jullie in staat zijn vrede in ons land te brengen.."

"Hoe dan? We zijn doodgewone mensen" zei Aurora.
Aidan zweeg even. "Hoe weet je zowieso zo zeker dat wij het zijn?" vroeg hij.

"Niet iedereen kan zomaar van de ene wereld in een andere komen." zei William kalm.

Anthony keek hem alleen maar aan.
Megan dacht na. "Maar waarom wij dan?

Aidan zweeg weer.
Aurora dacht na. Hoe konden zij in godsnaam helpen?

"Natuurlijk kunnen jullie niet zomaar de oorlog oplossen.. Maar jullie hebben wel de macht dit te kunnen doen. Er is een trainingkamp, waar ze jullie verwachten" zei William.

"Een kamp?" vroeg Anthony en hij trok zijn wenkbrauwen op.
Megan keek naar William. Verwachtte hij nou echt dat ze dit gingen doen. Ze was niet sterk, ze kon niet vechten en dat wilde ze ook helemaal niet.

Aidan keek zwijgend voor zich uit.

"Waar is dat kamp?" vroeg Aurora.

"Ik teken wel een kaart" zei William en hij trok een kaart uit een la vol rollen perkament en hij rolde deze uit. Met een veer omcirkelde hij de plek waar het kamp was en de plek waar ze nu waren. Bij de plaatsen die ze beter konden mijden zette hij een groot uitroepteken. "Ik denk dat jullie snel op pad moeten. Probeer niet teveel op te vallen, je kan niemand vertrouwen. Ik kan paarden regelen als jullie dat willen."

"Hoe weten wel welke kant we op moeten?" vroeg Megan en ze keek hem aan.

"De zon" antwoordde William kalm. "Dat is jullie kompas."

Aurora keek aarzelend naar William.
Aidan stond met zichtbare tegenzin op. "Zullen we dan maar gaan?" zei hij.

Anthony knikte en hij stond op. "Ja laten we gaan. Hoe komen we aan paarden? Dat lijkt me wel handig."

"Kom maar mee" zei William tevreden en hij ging ze de weg voor naar buiten richting de weilanden.

Megan liep achter hem aan en hield alles om zich heen in de gaten. Ze voelde zich onzeker, hoe kon iemand als zij ooit een oorlog winnen? Ze had geen idee hoe.

Aurora liep met William mee. "Waarom doe je dit eigenlijk voor ons?" vroeg ze nieuwsgierig.
Aidan sjokte achter ze aan.

William glimlachte naar haar. "Omdat ik ook wil dat de oorlog stopt, en omdat ik over de kennis beschik om jullie te kunnen helpen" zei ze en hij liep een groot stallencomplex in. "Hier staan de sterkste paarden, ze zijn in goede conditie om lange afstanden te lopen."

Megan liep langs Aiden. Ze was niet op gemak in deze wereld. Ze keek hoe William een paar stallen opende en de paarden begon op te zadelen.

Anthony keek naar hoe William de paarden op zadelde en begon zwijgend te helpen. Hij was wel eens mee naar de manege van zijn zus geweest, het kon nooit moeilijk zijn.

Aurora leunde over de staldeur en kroelde een paard achter zijn oor.
Aidan bestudeerde de kaart die William eerder getekend had.