ORPG RUUZ & steff

harm grinnikte toen emily het deed en hij vond hun gezelschap fijn heel fijn aangrzien hij normaal gezien niemand echt met hem sprak of vriendelijk deed, en hij schrok op uit zijn gedachten toen hij allen hoorde en hij pakte de hand van emily vast
------

vond ikke ook XD echt zo stelde ik hem voor

Allen concentreerde zich heel erg op zijn huis, en verdwijnselde hun naar villa Blancneige. Toen ze daar verschenen, was er een groot huis zichtbaar. Er was eerst een zwarte poort met door zwarte rozen omwikkelde spijlen, waar ze langs zouden moeten, en nadat je door de tuin met zwarte rozen liep, zou je het huis tegenkomen. Het was geen landhuis, nog was leek het op een paleis, maar het was erg mooi met oude inscripties en graferingen. Allen liet Emily's hand los. 'Blijf hier.' Hij liep naar de poort toe en sneed zijn duim open door die langs een doorn van een roos te halen. Hij legde zijn duim op het koude staal van de poort, en er klonk een paar seconden later een klik. 'Alleen de familie Blancneige kan deze poort openen.' zei hij en de poort ging automatisch open. Emily liep vlug achter Allen aan toen hij over het stenen pad naar het huis liep. Omdat het nacht was zag het huis er spookachtig uit. Bij daglicht was het echter erg mooi.

harm voelde meteen zij nek haren overeind gingen staan, hij vond het huis er maar eng uit zien en hij ging naast allen lopen, this erg indrukwekkent, beangstigent maar indrukwekkent. zegt hij tegen hem en hij liep door en bleef kijken naar dat oh zo groten huis...of betergezegt villa alla villa's

'Het spijt me. 's Nachts ziet het er altijd zo uit. Maar overdag is het heel mooi.' zei Allen en zag de vuurvliegjes rond de tuinen vliegen. Het gaf een magisch effect aan de tuin, maar nog steeds bleef het huis enigzins eng. Emily bibberde even en liep dichtbij Harm. 'Weet je zeker dat het veilig is? Dadelijk zijn er spoken of zo.' zei ze. Allen verstijfde even bij het woord spoken. 'Eh... s-spoken?' mompelde hij en liep nu een beetje angstig verder. 'N-Nee, er zijn geen spoken hier! Natuurlijk n-niet!' Oke, Allen begon paranoia te worden. Misschien waren de vage schimmen in de tuin toch spoken? Of was het enkel een verbeelding omdat hij zo slaperig was geweest? Allen schudde zijn hoofd even om het angstaanjagende idee weg te krijgen en opende de grote houten deur. Ze kwamen de grote hal binnen. 'Volg mij.' zei hij toen zachtjes en liep over de zwart-marmeren vloer naar de trappen, die hij vervolgens op liep. 'Lumos.' De punt van zijn staf gloeide op en gaf genoeg licht om het pad te kunnen zien. Even later kwamen ze de woonkamer binnen. Het was een ruime woonkamer met hoge ramen en grijze gordijnen ervoor. De meubels waren van zwart hout, en de vloer was ook weer van marmer, al lag er dit keer bij de banken een zacht tapijt. Op de haard stonden fotolijstjes met foto's van Allen als kind, foto's van Allen's moeder, foto's van zijn vader en moeder op hun trouwdag en vele anderen. Allen lette hier echter niet op, en liep naar het tapijt die hij optilde. Daaronder lag een klein luikje met een magisch slot. 'Haec sera recludo, placet.' zei hij en zette zijn duim op het slot. Het slot gaf ook een klik. Allen maakte het luikte open, en daaronder lag een kluis, met nog een slot. Dit was echter een slot met een cijfercode. Allen voerde de juiste cijfers in door aan het slot te draaien, en toen ging de kluis open. Hij haalde een gouden sleuteltje eruit, en sloot alles weer af. 'Ik heb de sleutel.' zei hij zachtjes en kwam recht.

'En ik heb jou,' klonk er uit het niets. Een arm wist zich om Allen's hals te slaan en de punt van een gitzwarte staf was tegen zijn slaap gezet. 'Allen.' Zilverwit lang haar lichtte op in het licht van de maan die door de ramen viel, en twee ijsblauwe ogen keken kil op.
'P-Pap!'

harm was de heletijd op lettent en stil geweest en hij had een naar en misselijk gevoel, en hij knikte naar allen. oke nu we...begon hij maar dan ziet hij allen's vader en hij schrok en richte zijn staf op hem. laat hem gaan, zegt hij vijandig hij wilde niet tot hem iets overkwam en hij trok met een andere hand emily dichter bij zich. dan ineens laaide de openhaart met groene vlamen op en een meisje komt door de haart gelopen maar je ziet nog niet wie het is en als ze het masker weg haal zie je tot het gabi is en ze glimlachte speels maar gemeen naar allen en dan richt ze haar stok op harm

Allen was zich een ongeluk schrokken en probeerde nu snel met iets te komen waardoor zijn vader de sleutel niet zou krijgen maar zijn vader griste de sleutel al uit zijn hand met de hand waarmee hij zijn staf vasthield en liet de sleutel verdwijnen. 'Wist je dat niet, Allen? Dat we altijd al een schild om ons huis hadden staan zodat we zouden aanvoelen wanneer er bezoek zou komen?' vroeg Nocte toen en richtte zijn staf weer op Allen's slaap nadat hij Allen's staf had afgepakt. Allen's ogen werden groot toen hij dat hoorde. Sinds wanneer hadden ze een schild om hun huis? Hij had dat nooit geweten! Maar zijn vader vertelde hem dan ook nooit was. Allen probeerde zich los te trekken uit Nocte's greep, maar Nocte was veel sterker dan hem. Hij drukte zijn arm hard tegen Allen's hals, waardoor Allen haast geen adem kreeg en zijn protest stopte. 'Goed. Ik geloof dat jullie nu niet veel keuze hebben, dus ik hoef het eigenlijk niet eens te zeggen. Gabi, neem ze mee.' zei Nocte toen kil.

harm richte nog steeds op de vader van allen maar hij wist tot hij niks kon maken en hij keek allen aan.
hier met jullie toverstokken nu, sist gabi en ze wachte wa ongeduldig, harm gooide zijn stok naar haar toe en gabi ving hem soepel op en liep dan dichter bij en ze keek harm aan en dan elimy, pakt mijn hand allen bij, en denk er aan een verkeerde beweging een verkeert ding en die vriend van jullie is dan nog niet jarig zegt ze streng op een jufrouwmanier tegen kleine kinderen
harm pakte met tegen zin haar nand, enals emily ook haar hand heeft gegeven verdwijnselt ze en ales verdwijnt in een waas van kleuren en dan staan ze in een andere donkere kamer, maar zoals harm kon horen waren er meer in de kamer...

Emily had geen toverstok sinds die al afgepakt was. Ze keek nijdig naar Gabi en wou maar dat ze een reus was en haar met haar voet kon verpletteren, maar helaas was ze dat niet. Ze pakte Harm's hand in plaats van die van Gabi, sinds ze het meisje met geen vinger wou aanraken.
Allen keek hulpeloos naar zijn vrienden. Hij en Nocte verdwenen ook in een draaikolk van kleuren, en toen werd alles donker. Ze stonden in een kamer, slechts verlicht door maanlicht. Allen probeerde te zien waar ze waren, maar het was te donker voor hem. Nocte hield Allen nog steeds stevig vast. 'We hebben ze.' zei hij kalm.

mooi zeer mooi, zegt een kille ijzige stem ergens in de hoek van de kamer in een stoel. Nocte ik zie tot je je zoon weer gevonden hebt...allen kom eens naar voren. en gedraag je, sist de stem.
een andere dd greep emily ineens vast en plaatse zijn stok onder haar keel als dreigen terwijl een paar kaarsen de kamer ineens ietjes lichter maken.
harm was op zijn houde en gabi had nog steeds zijn hand vast al had hij hare los gelaten.

Allen voelde een sterke duistere kracht in de kamer, wat hem enigzins bang maakte. Nocte liet zijn zoon los en duwde hem naar voren. Allen viel bijna om maar bleef nog net overeind. Hij keek naar de stoel in de hoek van de kamer en voor het eerst was hij echt een keer bang.

de kille stem grinnikte even, tegen je vader durf je wel he jongeman, maar nu lijk je haast wel bang, klinkt de stem in de stoel maaar dan ineens een zwarte waas en voldemort staat achter allen. een kijken of je tegen mij op kunt, crucio zegt hij.
harm werd lijk bleek bij het zien van hem en hij kreeg er kippenvel van en toen die allen aan viel wilde hij naar voren gaan maar gabi heild hem tegen

Allen probeerde zijn trillende handen te laten stoppen met trillen door ze tot vuisten te ballen, maar het hielp helemaal niks. Hij voelde een ijskoude adem in zijn nek, en het volgende moment voelde hij een afschuwelijke pijn, nog veel erger dan zijn vader hem liet voelen. Het voelde alsof hij met zijn vingers in het stopcontact zat. Hij liet een harde schreeuw en viel op zijn handen en knieën, maar probeerde zijn schreeuwen in te houden door hard op zijn lip te bijten. Hij voelde iets warms over zijn kin lopen en wist dat hij zijn lip had kapot gebeten, maar het hielp van geen kant.
Nocte's ogen vernauwden zich iets toen hij zijn zoon zo zag. Hij sloot zijn ogen toen en bleef rustig staan.

voldemort grinnikte even en hief de spreuk op en knielde vervolgens neer bij hem, leer je vader gehoorzamen jongen. sist hij dan en hij pakte hem bij zijn haren en hij stond op en trok hem overeind, en liet hem dan los. en hij liep naar Nocte toe, leer hem zijn plaats kennen als bloed zuivere tovenaar zegt hij dan, en hij keek naar emily en liep op haar af en nam haar over van de dooddoener, vertel eens je naam kind, zegt hij dan.
harm voelde zich ongemakkelijke en keek naar gabi die zijn staf losjes vast had
----

zou jij ddelijk een gemeen meisje willen spelen die op harm moet letten X3

Isgoed :3
---

'Nooit.' siste Allen tegen Voldemort en werd aan zijn haar overeind gehesen. Op een gezicht lag een pijnlijke uitdrukking maar die ging al gauw weg toen Voldemort zijn haar los liet. Nocte greep zijn zoon's arm en trok hem naast zich. Hij hield Allen's arm stevig vast zodat hij niet zou kunnen ontsnappen.
Een ander meisje verschijnselde in de kamer en verscheen naast Nocte. Ze gooide haar platina blonde haar over haar schouder en glimlachte sluw. 'Ik werd geroepen door jullie.' zei ze en keek even van Allen naar Emily en dan naar Harm.
Emily, die nu vastgehouden werd door Voldemort, sloot angstig haar ogen en keek niet in die van Voldemort. '... Clavis.' zei ze toen.

Het meisje genaamd Florence:

voldemort keek emily aan. clavis fluistert hij. die naam ken ik niet...zijn jou ouders dreuzels meisje, vraagt hij en laat haar los en richt zijn staf. harm trok zich los van gabi en ging voor emily staan. hoe drurf je dat te doen, jij zelf bent nog nieteens een puurbloed. snauwt hij vel. voldemort grinninkt...jij bent zeker harm is het niet, groppig ik had je anders voor gestelt. wij spreken elkaar nog, gabi neem jij achternaam rin mee. en florence neem jij vilijn mee, en glenn neem jij mevrouw calvis mee

sorry, ik ben nogal verslaafd aan dit karakter en dit plaatje is gewoon supercool <3:

Emily ging snel achteruit nadat ze los was gelaten en opende haar ogen. Ze keek angstig naar Voldemort, maar antwoordde niet op zijn vraag. Ze schrok toen Harm voor haar ging staan. 'Harm!'
'Natuurlijk, mijn heer.' zei Florence en liep op Harm af. 'Incarcerous.' En met die spreuk zou Harm in touwen vastgebonden worden.

---
wie neemt wie nou mee? xD

gabi neemt allen mee florence harm, en emily word door een jonge me genomen die ik wel evn wil spelen
mooi plaatje
----

harm keek achterom naar emily maar zag dan florence en voelde de touwen om zich heen wikkelen. hey...bracht hij enkel kwaad uit en probeerde los te komen wat niet echt lukte,
gabi liep op allen af. ga met me mee...en ik waarschuw je haal geen fratsen uit anders zal het je berouwen.zegt ze gemeen maar speels
glenn liep naar emily toe en pakte haar arm vast

Florence glimlachte toen ze Harm zo zag en liep op hem af. 'Blijf braaf, he...' zei ze zachtjes en aaide even over zijn wang. Kort daarna vloerde ze de jongen, en pakte daarna de touwen vast, waar ze hem met haar mee sleepte.
Allen keek haar kil aan op precies dezelfde manier als zijn vader dat altijd deed. 'Goed, goed.' gromde hij en liep maar met haar mee nadat Nocte hem los liet en hem lichtjes naar voren duwde.
Emily keek Glenn even vuil aan en wou hem in zijn gezicht meppen, maar hield zichzelf in bedwang.

harm keek florence kwaad aan en wilde in haar gezicht spugen toen die gevloert werd enhij probeerde los te komen maar het ging niet, en hij wist nog niet wat ze hier deden.
glenn nam emily rustig mee en keek even haar aan, luister ik ben hier niet om je pijn te doen of wat dan ook, zegt hij als ze in een gang zijn, dus geef me er ook geen reden toe
gabi grinnikte en pakte allen zijn hand vast. waarom ga je met die veraders om allen, vraagt ze speels

Florence giechelde geamuseerd en sleepte Harm met haar mee terwijl ze een liedje zong. 'Sennen ko wa sagashiteru. Dajino harto sagashiteru. Anata wa atari tashikameyo.' Het was een doodeng melodietje maar ze vond het zelf helemaal geweldig. Ze keek even achterom naar Harm en schonk hem een speelse glimlach. 'Ik denk dat ik me met jou goed zal vermaken.'
Emily zei helemaal niks en liet zich meenemen door Glenn.
Allen keek Gabi haast vernietigend aan. 'En op welke manier zijn mijn vrienden verraders?' vroeg hij geïrriteerd.

Dit is dat liedje:

dat meisje door haar bloed, zegt gabi terwijl ze door liep dat soms meer op huppelen leek, en ze keek allen aan. en tja de andere door net ontrouw te wezen. maar die word nog trouw geloof me...en jij heel misschien ook, zegt ze en trok hem dan een kamer in.
harm voelde zich erg ongemakkelijk zeker omdat hij maar niet los kwam. em hij hoorde haar het liedje zingen en zijn nek haren gingen overeind staan, wie ben jij, vraagthij rebels en argwanent aan haar.
glenn stopte bij een deur en maakte hem open en hij ging naar binnen en keek rond en ging dan naar binnen. en sloot de deur en zij een spreeuk dan. weetje je hebt geluk tot die jonge net voor je sprong. nu zal de heer van het duister je niet doden

'Ik?' vroeg Florence en sleepte Harm een kamer in. Ze deed de deur achter zich dicht en leunde ertegen aan met haar rug. 'Ik ben Florence van Detta.' Ze tilde haar jurk een beetje op en maakte een kleine buiging. 'En mag ik jouw naam ook weten?'
Allen keek Gabi bijna vernietigend aan, maar hij keek toen weg van haar blik. 'Het kan me niks schelen wat voor bloed ze hebben, of als ze ontrouw zijn aan Voldemort. Ze zijn mijn vrienden.' zei hij.
Emily werd een kamer in gebracht. Ze keek even rond maar richtte haar ogen toen op Glenn. 'Oh, wat fijn. Dus nu word ik vermoord door een Dooddoener? Donder toch op.' siste ze nijdig.

harm keek florence aan en herkende de naam van detta, mijn naam is niet echt een geheim, mijn naam is harm almeda.
gabi keek allen aan en glimlachte en kwam dichter bij hem en pakte hem bij zijn haren, spreek die naam niet uit allen, je weet hoe wij hem moeten noemen, sist ze en ze gaf hem een kus in zijn nek. en dan laat ze hem los en keek hem aan.
rustig aan...en nee je word helemaal niet gedood, wat harm voor je deed zal je in leven houden, zegt glen en loopt rondjes om emily heen, denk eens na meisje normaal zou de heer van het duister al lang iemand gedood hebben die zoon toon tegen hem aan sloeg.

Worden ze opgesloten in die kamer of gebeurt er nog wat? xD
---

Florence liep toen rustig op Harm af met nog steeds een glimlach rond haar kersenrode lippen. 'Nou, Harm, dan adviseer ik je goed te luisteren.' zei ze zachtjes. 'Je hebt geluk gehad met de heer van het Duister. Normaal had hij je allang gedood, maar denk niet dat je hiermee weg komt.'
'Ik hoor niet bij jullie, dus ik noem hem Voldemort.' zei Allen fel en rillingen schoten over zijn rug toen Gabi zijn nek kuste. Hij duwde haar weg bij hem en liep wat achteruit, zodat er wat afstand tussen hun was.
Emily bleef gewoon staan en sloeg haar armen over elkaar. 'Hij is iets van plan, is het niet? Hij toont niet zomaar genade aan mensen die zich brutaal tegen hem gedragen.'

harm keek florence aan, en zijn ogen vernouwde zich, ik voel nog niks dus ik vind tot ik er al aardig mee weg kom en dood ben ik ook nog niet, zegt hij rebels en als florence dichtbij genoeg is spuigt hij haar in het gezicht. dat is voor die touwen. sist hij vijandig.
gabi keek allen aan, en ze schudde haar hoofd, domme domme jongen. denk nog maar eens goed na over welke kant je kiest en aan wie je trouw wilt zijn want er kunnen vele gevolgen zijn voor jou of je vrienden, zegt ze ijzig tegen hem
glenn glimlachte. hij heeft altijd een plan. zegt hij en hij leunt tegen de muur