ORPG RUUZ & steff

Allen en Emily waren naar hem toegerend toen Harm ineen zakte. In koor riepen ze zijn naam, en keken nog steeds bezorgd toen hij zei dat het wel weer ging. Allen keek hem aarzelend aan, maar toen verdwenen ze weer en stonden ze midden in een donkere zaal. Allen liet Harm's hand los en keek met grote ogen rond. 'Wat doen we hier?' fluisterde hij.

harm grijnsde en liep wat bij hun weg, omdat iemand jullie hier wilde hebben zegt hij, en daarbij hebben we jullie weer, zegt hij vals en daarna zakt harm weer ineen
en je ziet een paar dooddoeners te voorschijn komen en gabi zat er ook bij

'Harm, wat - wat bedoel je?' vroeg Emily angstig en wou naar hem toe rennen, maar Allen stak zijn arm uit zodat Emily er niet langs kon. Hij trok zijn staf en richtte zijn staf op Harm. 'Finite incantatum.' Met die spreuk zou Harm moeten herstellen van wat dan ook, behalve de Imperiusvloek want daar werkte de spreuk niet tegen. Emily trok ook haar staf en zag een paar Dooddoeners verschijnen, inclusief die irritante Gabi.

harm lag roerloos op de grond alleen zijn ademhaling zag je bewegen, de spreuk had hem gewist maar die was ook niet meer nodig geweest want wat er net gaande was geweest was al weer weg, gabi liep naar harm toe en aaide hem door zijn haren, goed gedaan zegt ze tegen hem en dan gaat ze recht staan, misschien wisten jullie het al of niet maar hij hoort bij ons zegt ze dan heel overtuigent.
de dooddoeners richte hun staf op het 2 ntal

Allen en Emily keken allebei geschrokken, maar Allen's blik veranderde al snel. 'Nee... Harm zou dat nooit doen... Jullie hebben hem gewoon gemanipuleerd!' riep hij uit. Hij vertrouwde geen woord van wat ze allemaal zeiden. Hij vertrouwde Harm, en Emily vertrouwde hem ook en hij wist zeker dat hij ze nooit zou verraden.

gabi grinnikte en aaide harm nog eens, florence je mag hem mee nemen zegt ze tegen haar en ze bleef haar stok op allen en emily richten, de heer weet tot jullie erg sterk zijn, en hij wilt tot jullie je bij hem aan sluiten hoe dan ook, zegt ze...hij is ook hir en we gaan naar hem toe, zegt ze dreigent tegen de 2 terwijl ze onder schot bleven door de andere dooddoeners

Florence glimlachte en liet Harm in de lucht zweven met een zwaai van haar stok.
Emily keek Allen een beetje angstig aan. 'Allen, wat moeten we doen?' vroeg ze zachtjes. Allen zei echter niks en bleef stilletjes staan, starend naar de grond. Emily pakte zijn arm en schudde hem door elkaar. 'Allen!'
'Schildspreuk, nu.' zei hij vlug en richtte zijn staf naar de enorme kroonluchter boven hun. Een blauwe straal raakte de bovenkant van de kroonluchter. De kroonluchter viel naar beneden. Allen greep Emily en dook vlug weg voor de kroonluchter, terwijl hij in het moment van afleiding een paar Dooddoeners uit de weg schoot en haar mee trok. Hij trapte het tapijt opzij en maakte een luik open, waar hij Emily in duwde en er zelf in sprong. Hij ramde de luikdeur dicht en deed de deur van binnen opslot met codeslotten en verschillende spreuken. Waar hij en Emily nu waren was het pikdonker. Emily liet het puntje van haar staf oplichten. 'Waar zijn we?' vroeg ze. 'Geheime doorgang. Deze gang leidt naar verschillende plekken in het huis. Snel, we moeten lopen.' zei Allen en begon te lopen. Emily liep mee. 'En... En Harm dan?' vroeg ze bezorgd. 'Hij redt zich wel.' zei Allen kort.

gabi vloekte kwaad en probeerde het luik open te krijgen wat niet lukte waardoor ze nog kwader werd, zoek ze snel, beveeld ze en de dd gingen opweg door het huis en zij zelf ging oom mee zoeken
harm kreunde lichtjes hij voelde zijn hoofd pijnlijk bonken

'Ik denk dat ze ons gaan zoeken. Rennen!' Allen en Emily begonnen te rennen door de gang, en Emily liet zich leiden door Allen. Die wist hoe hij hier uit moest komen. Ze renden voor een lange tijd, tot ze een trap op moeten die naar de bovengrond leidde. Ze renden de trap op en ze kwamen bij een nieuw luik uit. Allen knoeide wat met de sloten die erop zaten en gooide het luik toen open. Ze waren in de achtertuin van Allen's huis.

gabi ging met nog een ppaar naar buiten toe om daar te kijken ze liepen een tijdje rond als ze iets ziet, grijp ze, schreeuwt ze naar de dooddoeners en die deden wat ze zei en ze stuurde lamstralen op hin twee af, gabi deed het ook en rende op ze af, ze moesten hen krijgen.

harm voelde nog kloppen als hij zijn ogen open doet ziet hij het plavon bewegen en hij schrok en kwam recht en voelde tot hij van de grond af was. wat krijgen we...begon hij maar dan ziet hij florence, jij, snauwt hij

Florence grijnsde vals en liet Harm op de grond neer komen. Ze richtte haar staf op hem en mompelde een spreuk waardoor een kracht hem tegen de grond zou duwen. 'Ja, natuurlijk ik.' zei ze.

Emily en Allen renden voor hun leven door de achtertuin, trappend op de zwarte rozen die er groeiden. 'Ik laat je zo over het hek vliegen en dan laat je mij vliegen, oke?' vroeg Allen terwijl ze renden en de lamstralen langs hun heen schoten.

harm voelde hoe hij op de grond terecht kwam, jij valse...zegt hij terwijl hij recht wilt komen maar dan voelt hij hoe hij door iets onzichtbaars tegen de grond word gedrukt, en hij vloekt en scheld alles bij heen en hij probeerde zich wanhopig los te komen van de spreuk,

gabi rende door en bleef lamstralen naar ze vuren, we krijgen jullie wel...vroeg of laat schreeuwt ze.

Florence lachtte alleen maar. 'Wat een taal, zeg.' zei ze vals.

Er ging alleen iets mis met hun plan. Allen struikelde door een spreuk die touwen om zijn benen liet wikkelen. Hij viel met een plof tegen de grond, en verschillende doorns prikten in zijn huid. Zijn gezicht vertrok even kort van pijn. Emily stopte met rennen. 'Allen!' riep ze. 'Ga! Ga zonder mij!' riep Allen terug en liet Emily door de lucht zweven, maar toen werd hij geraakt door een lamspreuk en bleef roerloos liggen. Emily was bijna bij het hek, maar toen Allen werd geraakt viel ze op de grond. Ze vloekte luid.

gabi rende door naar emily en liet de spreuk riptusemptra op haar af gaan, en een dooddoener kleilde bij allen neer en hij maakte de touwen los en liet hem omhoog zweven en hij ging met hem richting het huis,de dooddoener was glenn.

harm ging een tijdje door maar werd na een tijdje rustiger omdsat hij niet weg kon komen...wat moet je van me, vraagt hij op een geklemde kaken

Florence knielde naast Harm neer en streek het haar bij zijn oor weg. Ze boog naar zijn oor toe. 'Dat je je bij ons aansluit, Harmon Vilijn.' zei ze en streek met haar lippen over zijn oorschelp.

Emily ontweek de spreuk maar werd door een andere geraakt waardoor de tegen het hek vloog en neerviel op de grond. Allen werd ondertussen dus meegenomen en was nog verlamd.

harm probeerde weg te draaien wat niet lukte, maar hij snakte geschrokken naar adem toe hij dat hoorde,nee..dat kan niet, zegt hij geschrokken al wist hij tot het wel degelijk kon en je hoorde angst in zijn stem.

gabi liep naar emily toe en ontwapende haar en tilde haar aan een arm overeind, als ik jou was liep ik gewoon mee anders krijgen je vrienden nog wat te leiden, dreigt ze.
glenn ging het gebouw binnen richting de oude kamer van rin, zijn vader had vantevoren allen wapens in die kamer weg gehaalt en daal ontheft hij de spreuk pas op hem

Florence trok haar hoofd weg en glimlachte vals. 'Kom mee, Vilijn.' zei ze en pakte hem bij zijn kraag. Ze sleepte hem mee over de vloer naar Allen's oude kamer. 'Waar zal ik deze ongelukkige opsluiten?' vroeg ze aan Glenn.

Emily keek haar vernietigend aan maar liep dan toch maar mee. Ze kon haar nu niks maken.

Allen opende zijn ogen toen de vloek werd opgeheven en ging langzaam overeind zitten. Hij keek wat rond en herkende zijn oude kamer. De zwarte marmeren vloer, de koningsblauwe gordijnen en de hoge ramen. Het bracht herrineringen terug. Hij keek om toen hij Glenn uit zijn ooghoek zat, en zijn blik veranderde van nostalgie naar vijandig.

glenn glimlachet licht maar vals en dan keek hij naar florence, kijk naar een kamer waar hij niet weg kan of een kamer waar je de heletijd bij hem blijft, de heer wilt hem niet nog eens weg hebben.

harm kon de woorden niet geloven en een inorme woede en verdriet van hem kreeg de overhand en toen florence met glann zat te praten kreeg dat de overhand en hij wist zich te bewegen en hij greep florence bij haar keel, zeg tot het niet waar is zegt hij trillerich, glenn was verbaast door wat harm deed, maar zag ook tot hij op instorten stond

gabi liep met emily naar binnen en zag verder op harm die florence beed had

Florence knikte lichtjes maar schrok toen Harm haar bij haar keel greep. Ze fronste en klampte haar hand om de zijne. 'Het is waar, Harm. Jij bent de zoon van de Heer van het Duister.' zei ze kil en richtte haar staf op hem. 'En nu laat je me los.'

Allen hoorde wat ze zei en keek geschrokken op naar Harm. Harm... de zoon van... Voldemort? Hoe... hoe kon dat? Nee, het kon niet! Het kon gewoon niet! Harm kon niet de zoon van Voldemort zijn! Hij krabbelde overeind en keek naar de twee, lichtjes schuddend met zijn hoofd. Hij wou het niet geloven. 'Dat... is niet mogelijk.'

Emily had het niet gehoord maar zag aan de blik van Harm en Allen dat ze allebei geschrokken waren. Ze keek naar de twee. 'Wat is er aan de hand?'

harm keek florence aan terwijl hij voelde hoe hij van binnen langzaam brak hij hoorde haar woorden niet en hij liet langzaam los en zakte op zijn knieen, en hij was lijkbleek geworden en zijn schouders trilde wat en hij zag er kwetsbaar uit heel kwets baar iets wat je nooit eerder bij hem had gezien, en hij voelde een traan langs zijn wang lopen.

glenn keek naar harm die gebroken leek en hij heild daarna allen in de gaten die ook geschrokken leek

gabi glimlachte lichtjes, jij wilde toch weten waarom je niet gedood werd door de heer heer is je antwoord meisje...harm zijn echte naam is harmon vilijn, niet almeda dat was zijn moeders naam, daarom dode de heer je niet, omdat zijn eigen zoon jou beschermde en allen. zegt ze

Emily schrok ook door wat ze hoorde, maar ze twijfelde geen moment en rukte zich los. Ze rende op Harm af en knielde naast hem neer. 'Harm...' zei ze zachtjes en legde haar hand op zijn schouder.

Allen maakte geen enkele beweging en keek weg toen Harm op zijn knieën zakte. Hij keerde zijn rug naar wat er gebeurde en staarde naar de grond, bijtend op zijn lip.

harm hoorde zijn naam en keek emily aan en zijn ogen lagen verschillende emoties, hij wist het even niet meer waarom...waarom was hij het...en hij keek emily aan en zakte tegen haar aan.

glen merkte tot harm in een soort schok verkeerde en liep op emily af en trok haar hard handig weg bij harm die op de grond viel en langzaam weer recht kwam. florence neem hem mee je weet wat je moet doen zegt hij dan terwijl hij emily wat had opgetilt zodat ze zich kon verzetten wat ze wilde maar zo had hij haar makkelijker in de hand.

gabi keek naar allen. doet je dat aan iemand denken vraagt ze dan aan hem plagent

Emily had Harm in een stevige omhelzing genomen toen Harm tegen haar aan zakte, maar werd hardhandig bij hem weggetrokken door Glenn. 'Laat me los!' riep ze kwaad en probeerde zich los te trekken. Ze wist dat Harm nu echt iemand nodig had om op te steunen.

Florence tilde Harm bij zijn arm op en nam hem mee naar een lege kamer. Ze duwde hem de kamer in en deed de deur op slot. Ze beveiligde het slot nog een keer magisch zodat hij niet kon ontsnappen.

Buiten al het vechten, waren er zo ook de vader-zoon momentjes geweest tussen Allen en Nocte. Allen had altijd gedacht dat hun relatie destructief was geweest, zoals sommige mensen alleen maar vochten, maar toch bij elkaar bleven. Er waren echter wel degelijk momentjes waarop Nocte trots was op Allen of zelfs naar hem glimlachte. Het was gewoon de dood van zijn vrouw die hem zo tweezijdig had gemaakt. Dat tweezijdige werd echter ingeruild voor een compleet ander karakter. Allen herkende zijn vader niet meer terug na een afranseling voor de verjaardag van zijn moeder. Dat was ook wanneer hij de woorden sprak: Ik ben een Dooddoener. Allen's niet-zo-perfecte wereld leek toen helemaal in te storten. En nu opnieuw kwam de ware aard van een persoon naar boven! Harm die de zoon van Voldemort was! Allen keek niet eens om naar Gabi. 'Houd je mond.' zei hij alleen zachtjes.

glen heild emily stevig vast, mak je geen zorgen florence is bij hem die verzorgt hem wel zegt hij zachtjes in haar oor maar ook vals, ik breng haar weg let jij op allen, vraagt hij en loopt weg.

gabi knikte en sloot de deur vervolgens en beveiligde het. en ze grinnikte zachtjes en ze ging zitten terwijl ze alle even liet piekeren

harm voelde alles in een waas voorbij gaan en toen florence hem los liet ging hij langzaam zitten, hij was helemaal van de kaart, wat moest hij doen, wie was hij echt,,, en hij sloeg zijn armen om zich heen

Florence liep weer terug toen ze Harm had opgesloten. 'Zo, klaar.' zei ze opgewekt.

Allen plofte neer op zijn bed en streek even over de zijden lakens. Een golf van nostalgie kwam over hem heen, maar hij sloot alle herrineringen buiten en dacht aan hoe ze nu moesten ontsnappen... of niet. Misschien konden ze beter gewoon toegeven... Ze zouden nooit stoppen met hun achterna te zitten.

Emily keek hem kwaad aan. 'Rotzak.' siste ze.