~Ruuz en Anniek~

Audrey keek naar hem en glimlachte. "Ik moet zeggen dat ik dat niet verwacht had nee, maar ik vond je niet ugly." zei ze. Ze beet op haar lip, het was best vernederend dat ze was aangevallen en zelf niks had gekund. Ze was nooit eerder de zwakste schakel geweest. Maar ze wist dat ze iets moest zeggen. "Bedankt.." zei ze zacht. "Dat je me hebt gered.."

Rin hing zijn katana weer aan zijn schouder en keek even naar de wonden. Het waren gelukkig maar kleine bloedende gaatjes die binnen een paar dagen zouden genezen. Hij keek weer naar Audrey en glimlachte. 'Geen dank. Ik moest mijn stomme fout goedmaken.' zei hij.

"Ik had geen idee dat je zo kon vechten." zei Audrey en ze keek naar hem. "Het spijt me dat ik boos werd, je bent echt heel sterk." ze voelde zich echt stom. Waarom was ze afgeleid geraakt? Dit gebeurde haar nooit. Ze had altijd alles om zich heen in de gaten.

Rin haalde zijn schouders bescheiden op. 'Nah, zo sterk ben ik niet. Er zijn demonen die nog sterker zijn dan mij.' zei hij. 'En je had alle reden toe, Audrey... Nou, zullen we verder gaan?' Hij glimlachte naar haar.

Audrey keek naar hem en ze knikte. "Ja dat lijkt me een plan." zei ze en ze begon te lopen. Ze wreef met haar hand over de striemen op haar arm. Hij had een sterke greep gehad. Normaal kregen demonen niet eens de kans om zo dicht bij haar te komen.

Rin liep met Audrey mee en stak zijn handen in zijn zakken. Hij keek even naar haar toen ze over haar arm wreef. 'Gaat het?' vroeg hij.

Audrey knikte. "Ja het gaat wel" zei ze. "Ik ben gewoon niet gewend aangevallen te worden.. Dat is een harde klap.."

Rin knikte lichtjes toen hij dat hoorde. 'Dat snap ik.' zei hij zacht en keek wat rond. Een stevige wind rukte op en bracht zijn haar en jas in beweging, net zoals de rest van het bos. Even was er niks anders dan geritsel van de bladeren te horen, en vielen er verscheidene bladeren naar beneden. 'Maar het geeft niet. Je hoeft echter niet alles alleen meer te doen, Audrey. Ik ben er als je me nodig hebt.' Hij glimlachte.

De wind waaide Audreys haar alle kanten op en ze pakte een stiekje en bond het in een hoge staart. Ze keek naar Rin. "Ik weet niet of ik dat wil.. Ik wil de beste zijn, de sterkste. Kan je me begrijpen?"

Rin keek haar aan en knikte opnieuw. 'Dat begrijp ik, maar zelfs de besten en sterksten kunnen fouten maken. Dat van net was totaal onverwachts. Zelfs ik verwachtte het niet, noch voelde ik hem aankomen. Als ik er niet was geweest zou je dood zijn geweest.'

Audrey keek hem aan en haar lippen vormde een lichtte glimlach. "In andere woorden, je bent een geschenk, het is een wonder dat ik jou ontmoet net voor de dag dat anders mijn leven zou zijn beëindigd."

Rin lachtte een beetje verlegen en ging met een hand door zijn haar. 'Nou, dankzij jou heb ik eindelijk een kans om een demonenjager te worden... Ik wist dat geen enkele jager me zou accepteren, maar jij deed dat wel...' Hij glimlachte naar haar.

"En ik ben blij dat ik dat gedaan heb" zei Audrey en ze glimlachte naar hem. "Laten we maar hopen dat er een dag komt dat alle andere je ook zullen accepteren, zodat je werkelijk een van ons bent, en dat iedereen weet hoe goed je bent."

Rin richtte zijn ogen naar de grond toen hij het bloed naar zijn wangen voelde stijgen. Hij glimlachte, en had lichtroze blosjes op zijn wangen. 'Dat hoop ik.' zei hij zachtjes.

"We gaan alles doen om dat waar te maken." zei Audrey grijnzend. "Want je bent het waard, maar nu weer verder met de jacht. Al denk ik dat we er niet veel meer zullen vinden vandaag"

Rin glimlachte enkel naar haar en keek wat rond, maar rook niemands aanwezigheid. 'Nee, demonen zijn 's nachts altijd actiever. Ik zelf slaap meestal overdag en ga 's nachts op pad. Soms andersom.' zei hij.

"Zullen we dan maar eens een lunch bij elkaar gaan zoeken?" vroeg Audrey glimlachend. "Dan kunnen we straks wat langer doorwerken"

Rin knikte instemmend. 'Wat je eet je zoal? Ik pluk altijd vruchten.' zei hij terwijl Kuro van zijn schouder sprong en zelf ging lopen.

"Ik eet ook meestal wel vruchten. Maar vaak jaag ik ook, vlees vult veel beter." zei Audrey en ze keek om zich heen. "Dit is alleen niet het beste jaaggebied vrees ik."

'Hmm, misschien als we verder lopen kunnen we iets vinden.' zei Rin terwijl hij verder liep en om zich heen keek.

Audrey knikte en ze liep verder. "Hopelijk is er verder een leefbaarder gebied." zei ze. Ze was nog steeds erg geconcentreerd zodat ze niet nog een verassingsaanval zou krijgen. Maar ze was niet echt meer op jacht.

Rin knikte opnieuw en concentreerde zich zelf ook, want je wist maar nooit.

---
sorry, inspiratieloosheid (A)

Dan moet er maar eens wat gaan gebeuren:)
--

Audrey hoorde wat en ze spitste haar oren en haar ogen keken richting het geluid. Ze kon niks herkennen van een demoon, maar ook niet van een dier. Het moest een andere jager zijn. Ze keek naar Rin, als de jager een beetje bedreven was had hij in 10 tellen door wat Rin was. Wat moesten ze nu doen?

HAHAHA, ik wou precies hetzelfde doen xD
---

Rin hoorde ook wat en snoof een keer in de lucht. Hij rook geen demonenlucht. Nee, hij rook de geur van een mens. Hij stopte met lopen en keek naar Audrey met een wat-moet-ik-doen blik.

Sorry! Wou je idee niet pikken:P Wil jij dat mens zijn dan?
---

Audrey dacht razendsnel na maar ze wist het niet. Waarom had ze hier niet eerder aan gedacht? Dom dom dom! "Ik ga hem tegenhouden en afleiden, dan leg ik hem alles uit, een beter plan heb ik niet." zei Audrey snel. "Zorg dat je klaar bent voor het geval dat hij onverwachte dingen doet" en ze schoot weg richting de jager.