~Ruuz en Anniek~

Rin keek om en glimlachte. 'Ja, zeker wel. Jij?' vroeg hij terwijl hij opstond en zijn jas oppakte. Hij trok die rustig aan terwijl Kuro ook op stond en zich uitrekte.

Audrey glimlachte en knikte. Ze vond het vrij koud deze ochtend dus ze trok snel haar lange jas weer aan. "Ben je klaar voor je eerste dag als jager?"

Rin hing zijn katana weer aan zijn rug en knikte. 'Ik ben klaar.' Hij bewoog zijn staart onder zijn shirt door en wikkelde zijn staart om zijn bovenlichaam totdat die niet meer verder kon. 'Zo, nu weet niemand dat ik een demoon ben.'

"Mooi zo" zei Audrey grijnzend en ze ging de grot uit langs de waterval.

Rin grijnsde ook en volgde Audrey de grot uit. Hij was benieuwd naar hoe Audrey te werk ging, of ze demonen opspoorde met een zoeker, of ze blindelings rond ging lopen. Hij verheugde zich er best wel op en voelde al dat dit leuk werk ging worden.

Audrey keek even rond en concentreerde zich. Vervolgens begon ze richting het zuiden te lopen. Ze was stil en concentreerde zich op geluiden en geuren in het bos. Ze maakte niet gebruik van heel veel apparatuur, ze had prima zintuigen en was helemaal ingesteld op het vinden van demonen. Dat maakte haar zo gevaarlijk.

Omdat Audrey stil was, hield Rin ook maar zijn mond en liep met haar mee. Hij merkte dat ze gebruik maakte van haar zintuigen en merkte ook dat ze er helemaal op ingesteld was, als een machine. Rin werd nog ietsje banger voor haar, maar liet het niet merken. Audrey was gevaarlijk. Heel gevaarlijk. Rin keek weer rustig rond en snoof een paar keer om te zien of er een demonengeur rond hing.

Na een tijdje op deze manier gelopen te hebben hoorde ze iets. Ze stond stil en concentreerde zich op het geluid. "Hebbes" siste ze tegen Rin en ze pakte stilletjes haar kruisboog en sloop dichter naar het geluid toe.

Rin knikte toen Audrey hebbes zei. Hij had de demoon geroken. Hij sloop stilletjes naar het geluid toe en probeerde geen misstap te maken, maar helaas. Meneer Kurikara was niet de handigste demoon ooit. Hij struikelde over een tak die uit de grond stak en viel met een plof tegen de grond xD

Audrey vloekte en zette het op een sprint en ze schoot op de demoon. Hij was nog te ver weg ze rende harder en schoot opnieuw. Mis. Hier kon ze niet tegen en ze mikte voor de derde keer. Recht in de rug van de demoon. Deze viel neer op de grond. Dood. Ze draaide zich naar Rin toe en keek hem kwaad aan. "We hadden dood kunnen zijn" beet ze hem toe.

Rin krabbelde vlug overeind nadat hij was gevallen en in een oogwenk had Audrey de demoon al gedood. Hij keek wat verbaasd. Hij mocht dan wel een demoon zijn, maar in een gevecht zou Audrey hem gemakkelijk overheersen. Hij had nog veel te leren op het gebied van jagen. 'S-Sorry...' mompelde hij schamend.

Audrey keek naar hem. "We hebben geluk gehad, deze demoon was zwak en niet snel genoeg.. Maar als hij was ontsnapt weet je dat hij ons 's nachts zou zijn komen opzoeken." zei was boos, hij, juist hij zou moeten weten dat je geen fouten mag maken in dit vak. Ze had niet verwacht dat hij fouten zou maken. Anders had ze hem nooit meegenomen.

'Ik weet het, en het spijt me echt! Ik zal voorzichtiger doen.' meende Rin en keek Audrey recht aan. Hij zou in het vervolg goed op zijn voeten letten en zich niet te veel op te winden. Het was een serieus vak, en geen spelletje.

Audrey keek hem aan en liet uiteindelijk haar blik verzachten. "Dat zou ik ook maar doen." zei ze en ze draaide zich om en liep verder. "De volgende is aan jou. Verpest het niet. Dit is serieus werk"

Rin knikte en liep achter Audrey aan. Hij keek oplettend rond en lette deze keer ook goed op zijn stappen om niet weer zo'n idiote fout te maken. Hij voelde meestal wel de aanwezigheid van de demonen, maar zijn reukzintuig was vele malen sterker dan zijn gevoel, dus snoof hij af en toe even in de lucht.

Audrey zette haar zintuigen ook weer op scherp. Ze wist niet hoe snel hij een demoon had opgespoord, maar ze wist wel dat ze geen enkele demoon gingen laten ontsnappen. Ze was te gedreven om zoiets in haar buurt te laten gebeuren.

Rin stopte met lopen toen hij een demoon rook, en schuifelde naar links. Hij sloop naar een boom toe en bleef geknield erachter zitten terwijl hij inschatte hoe ver de demoon ongeveer was. Daarna schoot hij langs de bomen in de richting van de demoon en trok in de tussentijd een mes. Omdat hij zelf ook een demoon was, was hij net zo snel als andere demonen, soms sneller. Hij nam een hoge sprong en gooide vanuit de lucht een mes die hij in zijn riem had naar de rug van de rennende demoon. Die raakte de demoon tussen zijn schouderbladen. Rin landde naast de demoon op de grond, en greep zijn schouder vast waarna hij hem met een harde ruk tegen de grond gooide. Als genadeslag trok hij het mes uit de demoon zijn rug en sneed met een zwaai zijn keel door.

Audrey keek toe en ze liet al snel haar kruisboog zakken. Ze kon zich goed vinden in zijn techniek en merkte eruit op dat hij toch wel wist wat hij aan het doen was. Ze merkte een zekere behendigheid op en vergat daardoor bijna zijn stomme fout van eerder. Ze vergat om op te letten en ze werd met een gigantische kracht op de grond geduwd. Door de schok was haar kruisboog gevallen, deze demoon moest erg snel geweest zijn anders had hij haar nooit kunnen verassen. Verwoed probeerde ze de rollen om te draaien zodat ze hem neer kon steken. Maar het wezen had haar stevig beet en ze kon geen kant op.

Rin voelde op dat moment nog een demoon in de buurt en hoorde daarna een plof. Hij wist niet of de demoon Audrey te pakken had, maar toch stormde hij erop af. In een oogwenk zag hij de demoon en hij handelde instinctief en snel: Hij greep de demoon bij zijn nek en probeerde hem van Audrey af te gooien. 'Laat los.' gromde hij vervaarlijk, zijn scherpe lange hoektanden ontbloot.

Audrey wist zich door Rin te bevrijden uit de stevige greep van de demoon en ze greep haar dolk uit haar laars. De demoon die nu zijn klauwen vrij had ging Rin te lijf. Hij zette zijn scherpe stevige nagels in Rins huid en probeerde bij zijn hals te komen zodat hij de slagader door kon bijten.

Er schoot een uitdrukking van pijn toen de demoon zijn nagels in Rin's huid zette. Hij probeerde zich los te rukken, maar de demoon was qua spierkracht iets sterker dus liet Rin zijn blauwe vlammen weer los, die hem helemaal omringden. De vlammen deden Rin niks, maar de demoon zou verbranden.

De demoon voelde de brand door zijn huid heengaan. Maar hij had geluk en was gezegend met een andere kracht. Water. Hij sloot zijn ogen en het water kwam uit zijn hele huid naar buiten en zorgde ervoor dat de vlammen geblust werden.

Rin vloekte toen niet alleen de vlammen maar ook hij werd geraakt door het water. Hij rukte zich los uit zijn greep en sprong naar achteren. Zijn gezicht vertrok door de sneeën in zijn armen, maar hij herstelde zich weer en landde op de grond. 'Oke, nu vraag je erom.' gromde Rin en trok het rode doek van zijn katana af. Een glanzende katana met vele inscripties en patronen werd omhuld. Verwoed trok hij de katana. In een paar seconden werden Rin's oren uitgerekt, waardoor zijn oren net elvenoren waren, zijn pupillen gloeiden rood op, zijn hoektanden werden nog iets langer en hij was helemaal omgeven door vlammen. Ook de lemmet van de katana was omringd door vlammen.
Rin grijnsde haast zelfverzekerd en viel de demoon aan met zijn katana. Hij was nog sneller dan eerst.

De demoon werd geraakt en krijsde het uit van de pijn. Hier was hij niet tegen bestendigd. Hij zakte dood neer op de grond.
Audrey keek met grote ogen naar Rin.

Rin grijnsde nog iets breder toen de demoon dood neerviel. Hij ging recht staan en legde het lemmet op zijn schouder. 'Onderschat me niet, bastard.' gromde hij naar de dode demoon en stak de katana terug in de schede. De vlammen verdwenen weer, en hij veranderde terug naar zijn normale zelf. Hij zuchtte diep en keek om naar Audrey terwijl hij het doek weer om zijn katana deed en de riempjes eromheen deed. 'Geschrokken? Sorry daarvoor. I know I look f*cking ugly in my full demon form.' De laatste zin werd uitgesproken met een schaapachtige grijns.

--
Sorry voor mijn Engels tussendoor. Sommige zinnen klinken dan gewoon beter