~Ruuz en Anniek~

Audrey glimlachte naar hem. "Als ik had geweten dat het zo handig zou zijn om een demoon in de buurt te hebben had ik er al lang eentje geadopteerd." ze keek hem aan. "Zijn er meer zoals jij? Want ik zou je als je bent zoals je nu bent nooit kunnen doden.. Ik hoop niet dat ik in het verleden zoiets wel heb gedaan.."

Rin lachtte om wat ze zei. Het klonk grappig in zijn oren. Een demoon adopteren, alsof het een dier was. Daarna werd zijn gezicht weer iets serieuzer, maar nog steeds stond hij geamuseerd. Hij schudde zijn hoofd. 'Misschien een paar. Maar ik kan je niet garanderen dat het er veel zijn. Veel demonen worden of in de onderwereld opgevoed, of op aarde op zo'n wijze dat ze kwaadaardig worden. In tegenstelling tot hun ben ik liefdevol opgevoed, waardoor ik niet de drang heb om te doden of gemeen te doen.' zei hij.

Audrey knikte. "Ik begrijp het." zei ze en ze bekeek hem. "Het spijt me dat ik op je heb gejaagd.. Gebeurt het vaak dat je bijna wordt gedood? Kun je dan altijd ontsnappen?" hij moest een gruwelijk leven hebben gehad. In haar ogen was hij een mens in een verkeerd lichaam. Hij hoorde niet gestempeld te zijn als demoon.

Rin porde met een tak in het vuur om de andere takjes wat aan te duwen, terwijl hij naar de gele vlammen staarde. 'Ik ben vaak genoeg gewond geraakt.' zei hij. 'Maar bijna dood was ik nooit. Ik ben vaak sneller dan de jagers. Helaas gebruiken veel jagers ook kruisbogen.' Hij stapte van de rots af en ging op de grond naar Kuro zitten, die op zijn schoot kroop en daar ging liggen. 'Maar het geeft niet. Ik snap dat mensen op ons jagen, maar in tegenstelling tot de anderen vind ik het oneerlijk omdat ik zelf nooit iets slechts heb gedaan. Oke, snoep stelen uit een winkel, maar dat is anders.'

Audrey beet op haar lip en keek naar hem. "Het spijt me zo." zei ze zacht. "Vanaf nu zal er niet meer op je gejaagd worden. Ik zal je helpen om uit de buurt van de andere te blijven." Audrey begon het koud te krijgen en haalde een deken uit haar tas en sloeg deze om haar schouders en ze bleef naar Rin kijken.

Rin glimlachte lichtjes toen ze dat zei. 'Dat hoeft niet... maar toch bedankt.' zei hij. Hij leunde zijn rug tegen de rots achter hem en legde zijn hand op Kuro's hoofd, die hij begon te aaien. Hij keek in gedachten verzonken naar de rotswand, en had het in tegenstelling tot Audrey niet koud. Dit kwam omdat hij zijn lichaamstemperatuur kon regelen.

Audrey knikte en ze staarde naar de vlammen. Deze danste op het hout en hadden een mooie heldere kleur. Na een tijdje van stilte viel haar blik weer op Rin. "Mis je haar?" vroeg ze zacht. "Je moeder?"

Rin keek op toen Audrey sprak en knikte lichtjes. Hij sloeg zijn ogen neer. 'Heel erg...' zei hij zachtjes en was een tijdje stil. Toen verbrak hij zijn stilte en keek weer naar Audrey. 'Oke, nu heb je dus heel veel over mij gehoord. Nu wil ik wat over jou weten.'

Audrey knikte en ze dacht even na voordat ze sprak. "Mijn ouders zijn allebei gedood door demonen toen ik 5 was.." zei ze zacht en ze beet op haar lip. "Ik ben opgevoed door mijn enige overgebleven familielid, mijn oom." haar oom was een gruwelijk man geweest, hij had haar nooit goed behandeld, hij had haar nooit gewild maar hij had geen keus gehad toen haar ouders stierven dus hij had haar in huis genomen. Dit vertelde ze er niet bij. Ze wilde niet zielig doen. "Sindsdien ben ik altijd bezig geweest met een toekomst als demoonjaagster. Ik heb nog nooit gefaald. Het ziet ernaar uit dat je opgescheept zit met de beste jaagster in de unit."

Rin knikte lichtjes toen hij haar verhaal hoorde. 'Het spijt me voor je...' zei hij zachtjes. 'Ik snap nu wel dat je ons haat, maar ik ben wel blij dat je me in vertrouwen neemt.' Toen hij dat laatste hoorde verstijfde hij even en trok toen een schaapachtig gezicht wat gewoon ik-ben-onschuldig-dood-me-niet schreeuwde. 'He he... dan kan ik beter oppassen...'

Audrey lachte en gaf hem een duwtje. "Kijk maar uit mijn kruisboog rust nooit" zei ze plagend. "En ik haat jou niet, ik haat meer het moordende soort.. Daar hoor jij niet bij, toch?"

Rin lachte ook en keek met een glimlach naar de grond, zijn ogen opgelicht door de vlammen die erin weerkaatst werden. Hij schudde zijn hoofd. 'Ik zou nooit mensen vermoorden...' zei hij.

Audrey glimlachte en keek naar hem. "Dat had je me al best wel duidelijk gemaakt." zei ze. "Maar ben je nooit boos op de mensen? Ben je het nooit zat. Ze jagen je op zonder dat ze weten hoe goed je bent? Daar moet je toch ook schijtziek van worden?"

'Geloof me, ik ben er ook schijtziek van. Het was zeker niet de eerste keer dat ik mijn vlammen losliet in jouw buurt. Ik heb dat vaak genoeg gedaan en ik ben ook vaak genoeg woedend op ze geweest. De eerste keer heb ik iemands arm eraf gebrand, en sindsdien heb ik geprobeerd me in te houden.' zei Rin en staarde nog steeds naar het vuur.

Audrey keek hem aan en probeerde zich in te beelden wat zei zou doen als ze in zijn schoenen zou staan. Ze wist van zichzelf dat ze zich waarschijnlijk niet zou kunnen inhouden en zichzelf tot de dood aan toe zou willen verdedigen. "Je hebt volgens mij een beter hart dan de meeste mensen op deze wereld." zei ze uiteindelijk zacht.

Rin keek op toen ze dat zei maar keek daarna weer neer. Hij fronste lichtjes en sprak met duidelijke stem: 'Dat kun je niet zeggen, Audrey... Vergeet niet dat ik nog steeds een demoon ben. Ik ben tot vele dingen toe in staat.'

"Ja, dat ben je" zei Audrey en ze ging naast hem zitten. "Maar ik maak op uit wat je verteld, dat je al die dingen vergeet, dat je weigert om ook maar een mens te doden. Je bent misschien een demoon.. Maar ik zie je niet zo. Je hebt een groot hart. Dat hebben die andere niet."

Rin richtte zijn blik op Audrey die nu naast hem zat. 'En dat zegt de nummer één demonenjaagster...' zei hij en grijnsde schaapachtig. 'Maar... toch bedankt.'

Audrey glimlachte even naar hem en keek weer voor zich uit. "We moesten maar eens gaan slapen" zei ze toen langzaam. "We moeten morgen weer opstaan bij het eerste licht van de zon en verder trekken"

Rin knikte instemmend toen ze dat zei, en trok zijn lange donkerblauwe jas uit, die hij opvouwde en onder zijn hoofd legde toen hij ging liggen. Onder de jas die vele lange repen stof als linten had, had hij een zwarte broek aan met de broekspijpen in donkerrode Dr. Martens laarzen gepropt. Als shirt had hij een zwarte coltrui aan met korte mouwen, en het shirt bleek eigenlijk een vest te zijn door de zilveren rits en de riempjes aan de voorkant. En om zijn knokkels te beschermen had hij zwarte vingerloze handschoenen aan.
'Welterusten.' Hij sloot zijn ogen en viel al snel in slaap.

---
Sorry, ik dwaal altijd af als ik iets over kleding schrijf xD

Nu wil je zeker ook weten wat Audrey draagt?(A)
---

Audrey keek naar hem en grinnikte. Meteen van de wereld. Ze legde haar tas zo neer dat ze hem als kussen kon gebruiken en kroop onder haar dekentje. De kleding die ze aan had bestond uit een kort bruin (navel)hempje. Het was duidelijk dat ze deze zelf tot boven haar middel had afgescheurd. Dit was echter niet omdat ze het sexy vond om in haar blote buik rond te lopen (al had ze hier geen problemen mee) het was ook omdat ze het shirt op een lange reis regelmatig korter had gescheurd zodat het kon dienen als verband. Wat overbleef na de reis vond ze eigenlijk wel prettig zitten en ze kon zich makkelijk bewegen. Ze droeg daaronder een veel te grote legerbroek die aan haar heupen bleef hangen door middel van een stuk touw dat ze erom geknoopt had. Ook had ze laarzen aan die praktisch waren voor de lange afstanden die ze maakte.

Lolz, ja xD
---

Rin sliep een droomloze slaap. Hij wist niet waarom maar hij droomde nooit. Hij had geen last van nachtmerrie's, maar hij droomde ook gewoon niet. Het was raar, maar Rin vond het niet erg. Hij wedde dat hij dan toch alleen maar nachtmerrie's zou krijgen.

Audrey droomde wel. Meestal gingen haar dromen over spannende achtervolgingen en gevechten. Over avontuur.

Next morning
---

Rin was al vroeg op. Hij was niet bepaald een uitslaper en een paar uurtjes slaap was al genoeg voor hem. Hij zat bij de ingang van de grot, recht achter de waterval. Zijn zwarte haren waren nat doordat hij zijn hoofd even onder water had gestoken. Hij was misschien een vuurtype, maar gelukkig kon hij tegen water zolang hij het vuur binnen hield.

Audrey werd langzaam wakker en ze ging recht zitten. Ze keek de grot door en zag dat Rin ook al wakker was. "Goedemorgen" zei ze glimlachend en ze begon haar deken op te vouwen tot een klein propje en stopte deze in haar tas. "Heb je goed geslapen?"